شعر حج (1)

اى خَضِر راه خدا مرحبا طى نتوان كرد رهش بى دليل نخل به نخل است همه پى ز پى از ثمر افگنده به بَر گيسوان در تَهِ هر نخل همه زرع و كشت خوابگه ناقه خيرالبشر بئر اريس است مسمى چو گل آمده پيشِ ره او در سجود در صفت قصر رفيع قبا لب به لب استاده چو جوى فرات كعبه به صد جاى ز شوق قُبا چون رسى از ره سوى مسجد خرام چون رسى از ره سوى مسجد خرام

خيز كه شد شنبه روز قبا تا به قبا هست قريب دو ميل سر به سر آورده چو در بيشه نى هر يك از آن نخل چو سرو روان چون نشود رشك زمين بهشت هست در اين عرصه مكان دگر هست در او خاتم ختم رسل چشمه زرقاست كه چرخ كبود كرده دلم پيرهن و جان قبا بئر رسول ست كز آب حيات ساخته پيراهن عزّت قَبا هشت كَرَتْ بهر نوافل قيام چون رسى از ره سوى مسجد خرام