به دليل نصوص و فتاواي نسبتاً فراواني كه در اين باره صادر گرديده است:
1 ـ عبداللّه بن سنان از امام صادق ـ ع ـ نقل ميكند كه آن حضرت فرمود: «در حال احرام گلي را مس مكن (يعني نبوي) و نه زعفران را، و غذايي هم كه در آن زعفران وجوددارد، مخور».33 2 ـ معاوية بن عمّار از جعفر بن محمد، امام صادق ـ ع ـ نقل ميكند كه آن حضرت فرمود: «... از بوي خوش در طعام خويش پرهيز و بيني خود را از بوي خوش بگير و بيني خود را از بوي ناخوش مگير; زيرا براي محرم سزاوار نيست كه از بوي خوش لذت ببرد.»34 3 ـ اگر بيماري بر محرم عارض گرديد كه ضرورتاً ميبايست مداوا كند، بايد از دارو و روغني استفاده كند كه بوي خوش نداشته باشد، امّا اگر ضرورت اقتضا كرد كه از داروي داراي بوي خوش بهره جويد، در اين صورت مانعي ندارد.35 4 ـ برخي مطابق بعضي از روايات عطرهاي مسك و عنبر و زعفران و عود و كافور و ورس را براي محرم حرام دانستهاند. و حتي برخي به 4 عطر بسنده كردهاند: مسك، عنبر، زعفران و ورس. ولي از بررسي مجموعه روايات اينطور استنباط ميگردد كه بوييدن و استعمال تمامي عطرها بر محرم حرام است مگر «خلوق كعبه».36 عبدالله بن سنان از امام صادق ـ ع ـ پرسيد: «خلوق كعبه» (عطر مخصوصي كه به كعبه مطهّر ماليده ميشود) به لباس محرم سرايت كرده است؟ حضرت فرمود: اشكالي ندارد.
محقق حلي فتوا ميدهد: عموم عطريات و بوهاي خوش بجز «خلوق كعبه»، ولو در غذا بر محرم حرام ميباشد.37