مستحب است زائر حضرت سيّد الشهدا(عليه السلام) پيش از سفر سه روز روزه بگيرد و در روز سوّم غسل كند، سپس هنگامتركخانهبهقصدسفر، خانوادهخودراجمعكندو اين دعا را بخواند و بدين وسيله آنان را به خداوند بسپارد:
اَللّـهُمَّ اِنّى اَسْتَوْدِعُكَ الْيَوْمَ نَفْسى وَاَهْلى وَمالىخداوندا امروز خودم و خانوادهام و مالم و فرزندانموَوَُلَْدى وَكُلَّ مَنْ كانَ مِنّى بِسَبيل، الْشّاهِدَ مِنْهُمْوهركس و هرچيز را كه بهطريقى بهمنمربوط مىگردد بهتو مىسپارم، چهآنها كه نزد من حاضرندوَالْغآئِبَ، اَللّـهُمَّ احْفَظْنا بِحِفْظِ الاِْيمانِ وَاحْفَظْ عَلَيْنا،يا غايب، خداوندا حفظ فرما ما را به حفظ ايمان و نگهدار ما را،اَللّـهُمَّ اجْعَلْنا فى حِرْزِكَ، وَلا تَسْلُبْنا نِعْمَتَكَ،خداوندا ما را در پناه خويش قرارده، و از ما باز مگير نعمت خويش را،وَلا تُغَيِّرْ ما بِنا مِنْ نِعْمَة وَعافِيَة، وَزِدْنا مِنْ فَضْلِكَو دگرگون مساز نعمت و عافيت ما را، و آن را فزونى بخش به فضل خود،اِنّا اِلَيْكَ راغِبُونَ.
كه ما به تو راغب و مشتاقيم.
اَللّهُمَّ اِنّى خَرَجْتُ مِنْ مَنْزِلى اَبْغى فَضْلَك، وَاَزُورُخداوندا من از منزل خود بيرون شدم و به جستجوى فضل و كرم توام، و قصد دارم زيارت كنموَصِىَّ نَبِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِما، اَللّهُمَّ فَيَسِّرْ ذلِكَ لي،وصىّ پيامبرت را كه صلوات و رحمت خدا بر آن دو، خداوندا آسان فرما برايم زيارتش راوَسَبِّبْ الْمَزارَ لَهُ، وَاخْلُفْنى فى عاقِبَتى وَحُزانَتىو اسباب آن را فراهم ساز و جانشينم باش در انجام كارم و سرپرستى خانوادهامبِاَحْسَنِ الْخِلافَةِ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.
به بهترين صورت اى مهربانترين مهربانان.
بعد روانه شو در حالى كه زبانت گويا باشد به ذكر:
«اَلْحَمْدُ للهِِ» و «سُبْحانَ اللهِ» و «لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ».
حمد و ستايش مخصوص خداست، منزّه است خدا، معبودى جز او نيست.
چون به دروازه نجف برسى بگو
اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى هَدانا لِهذا وَما كُنّا لِنَهْتَدِىَ لَوْلا اَنْ هَدانَاستايشخدائى را كهمرا بدينجا راهنمائى كرد وما خود نمىتوانستيم بدانراهبرشويماگر خدا راهنمائيماناللهُ، اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى سَيَّرَنى فى بِلادِهِ، وَطَوى لِىَ الْبَعيدَ،نمىكرد، ستايش خدائى را كه مرا در شهرهاى خويش سير داد و راههاى دور را زير پايم در نورديدوَصَرَفَ عَنِّى الْمَحْذوُرَ، وَدَفَـعَ عَنِّى الْمَكْرُوهَ حَتّىو هرمحذورى را از سر راهم برداشت، ناراحتى را از من دور كرد تا مرا وارد كرد بهاَقْدَمَنى حَرَمَ اَخى رَسُولِهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ.
حرم برادر رسول او كه درود خدا بر او و آلش باد.
اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى اَدْخَلَنى هذِهِ الْبُقْعَةَ الْمُبارَكَةَ الَّتى بارَكَستايش خاص خدائى است كه مرا وارد كرد در اين بقعه مباركه اى كه بركت قرار داداللهُ فيها، وَاخْتارَها لِوَصِىِّ نَبِيِّهِ، اَللّـهُمَّ فَاجْعَلْها شاهِدَةًدر آن و آن را براى (آرامگاه) وصى پيامبرش انتخاب فرمود، خدايا پس آن را گواه من
لى. اَللّـهُمَّ لِبابِكَ وَقَفْتُ، وَبِفِنائِكَ نَزَلْتُ، وَبِحَبْلِكَقرار ده، خدايا به در خانه تو ايستادم و به آستانت فرود آمدم و به ريسماناعْتَصَمْتُ وِلِرَحْمَتِكَ تَعَرَّضْتُ، وَبِوَلِيِّكَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِتو چنگ زدم و خود را در معرض رحمت تو قرار دادم، و به نماينده تو ـ كه درودهاى تو بر او بادـ
تَوَسَّلْتُ، فَاجْعَلها زِيارَةً مَقْبولَةً وَدُعآءً مُسْتَجاباً.
توسل جستم پس اين زيارت را قرارده زيارتى پذيرفته و دعائى اجابت شده.
اَللّـهُمَّ اِنَّ هذَا الْحَرَمَ حَرَمُكَ، وَالْمَقامَ مَقامُكَ، وَنَاخدايا اين حرم حرم تو است، و اين مقام مقام تو است، و مناَدْخُلُ اِلَيْهِ اُناجيكَ بِما اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّى وَمِنْ سِرّىداخل آن گردم و با تو راز گويم بدانچه تو بدان از من داناترى و هم از درون من و از رازوَنَجْواىَ، اَلْحَمْدُ للهِِ الْحَنّانِ الْمَنّانِ، الْمُتَطَوِّلِ الَّذي مِنْمن آگاهى، ستايش خاص خداى پرنعمت و پرمنت و پربخششى است كه ازتَطَوُّلِهِ سَهَّلَ لى زِيارَةَ مَوْلاىَ بِاِحْسانِهِ، وَلَمْ يَجْعَلْنيبخشش او است كه آسان كرد براى من زيارت مولايم را به احسانش، و چنانم نكردعَنْ زِيارَتِهِ مَمْنوُعاً، وَلا عَنْ وِلايَتِهِ مَدْفُوعاً، بَلْ تَطَوَّلَكه از زيارتش ممنوع باشم و نه از ولايتش بركنار بلكه بخشش كرد و احسان
وَمَنَحَ. اَللّـهُمَّ كَما مَنَنْتَ عَلَىَّ بِمَعْرِفَتِهِ فَاجْعَلْني مِنْفرمود، خدايا چنانچه بر من بوسيله شناختش منت نهادى مرا از شيعيانششيعَتِهِ، وَاَدْخِلْنِى الْجَنَّةَ بِشَفاعَتِهِ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
قرار ده و بوسيله شفاعتش داخل بهشتم گردان اى مهربانترين مهربانان.
اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى اَكْرَمَنى بِمَعْرِفَتِهِ وَمَعْرِفَةِ رَسولِهِ وَمَنْستايش خدائى را كه گرامى داشت مرا بوسيله شناخت او و شناخت پيامبرش، آن كسفَرَضَ عَلَىَّ طاعَتَهُ، رَحْمَةً مِنْهُ لي وَتَطَوُّلاً مِنْهُ عَلَىَّ،كه اطاعتش را بر من واجب فرمود، از روى مهرى كه به من داشت و لطفى كه به من فرمودوَمَنَّ عَلَىَّ بِالاْيمانِ، الْحَمْدُ للهِِ الَّذى اَدْخَلَنى حَرَمَ اَخىو منّتى كه بر من بادادن ايمان نهاد، ستايش خدائى را كه وارد كرد مرا به حرم برادررَسُولِهِ وَاَرانيهِ فى عافِيَة، اَلْحَمْدُ للهِِ الَّذى جَعَلَنى مِنْرسولش در حال تندرستى و آن را به من نمود، ستايش خدائى را كه مرا اززُوّارِ قَبْرِ وَصِىِّ رَسُولِهِ، اَشْهَدُ اَنْ لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لازائران قبر وصى رسولش قرار داد، گواهى دهم كه معبودى نيست جز خداى يگانهاىشَريكَ لَهُ، وَاَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، جاءَكه شريك ندارد، و گواهى دهم كه محمد بنده و رسول او است كه بحق
بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِ اللهِ، وَاَشْهَدُ اَنَّ عَلِيَّاً عَبْدُ اللهِ وَاَخُو رَسُولِاز نزد خدا آمده، و گواهى دهم كه على بنده خدا و برادر رسول او است،اللهِ، اَللهُ اَكْبَرُ، اَللهُ اَكْبَرُ، اَللهُ اَكْبَرُ، لا اِلـهَ اِلاَّ اللهُ وَاللهُ اَكْبَرُ،خدا بزرگتر است، خدا بزرگتر است، خدا بزرگتر است (از توصيف)، معبودى جز خدا نيست و خداوَالْحَمْدُ للهِِ عَلى هِدايَتِهِ وَتَوْفيقِهِ لِما دَعا اِلَيْهِ مِنْ سَبيلِهِ،بزرگتر است و ستايش خداى را بر راهنمائيش و توفيقش به راهى كه بدان (مردم را) خوانده استاَللّـهُمَّ اِنَّكَ اَفْضَلُ مَقْصُود وَاَكْرَمُ مَاْتِيٍّ، وَقَدْ اَتَيْتُكَخدايابراستىتوبهترين مقصود و گرامىترين كسى هستى كه نزدت آيند، و اينك به درگاهت آمدهمُتَقَرِّباً اِلَيْكَ بِنَبِيِّكَ نَبِىِّ الرَّحْمَةِ، وَبِاَخيهِ اَميرِ الْمُؤْمِنينَو تقرب جويم بسويت بوسيله پيامبرت پيامبر رحمت و به برادرش امير مؤمنانعَلِىِّ بْنِ اَبي طالِب عَلَيْهِمَا السَّلامُ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدعلى بن ابيطالب عليهماالسلام، پس درود فرست بر محمدوَالِ مُحَمَّد، وَلا تُخَيِّبْ سَعْيى، وَانْظُرْ اِلَىَّ نَظْرَةً رَحيمَةًو آل محمد، و نوميد مكن كوششم را، و بنگر به من به نگاهى مهربانانهتَنْعَشُنى بِها، وَاجْعَلْنى عِنْدَكَ وَجيهاً فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِكه نجات و سربلنديم بخشى بدان، و قرارم ده در پيش خود آبرومند در دنيا و آخرتوَمِنَ الْمُقَرَّبينَ.
اَلسَّلامُ عَلى رَسُولِ اللهِ، اَمينِ اللهِ عَلى وَحْيِهِ وَعَزآئِمِسلام بر رسول خدا امين خدا بر وحيش و بر دستوراتاَمْرِهِ، الْخاتِمِ لِما سَبَقَ، وَالْفاتِحِ لِمَا اسْتُقْبِلَ، وَالْمُهَيْمِنِحتمىاش، ختم كننده شرايع گذشته، و گشاينده شريعت پس از آن، و نگهبانعَلى ذلِكَ كُلِّهِ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ. اَلسَّلامُ عَلىبر همه آنها و رحمت خدا و بركاتش بر او باد، سلامصاحِبِ السَّكينَةِ، اَلسَّلامُ عَلَى الْمَدْفُونِ بِالْمَدينَةِ،بر دارنده آرامش مخصوص، سلام بر آنكه در مدينه مدفون استاَلسَّلامُ عَلَى الْمَنْصُورِ الْمُؤَيَّدِ، اَلسَّلامُ عَلى اَبِى الْقاسِمِسلام بر يارى شده حق، سلام بر ابوالقاسممُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللهِ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاتُهُ.
محمد بن عبداللّه و رحمت خدا و بركاتش بر او.