جلوه های حکومت علوی از منظر نهج البلاغه

عبدالله نصرتی

نسخه متنی -صفحه : 12/ 5
نمايش فراداده

4ـ مهرورزي به عموم مردم:

خداوند در قرآن با صفت «أرحم الراحمين» ياد شده‌است. همه را به رحمت خود اميدوار مي‌سازد و تأكيد مي‌فرمايد كه:«لا تقنطوا من رحمة الله، إن الله يغفر الذنوب جميعاً از رحمت خدا نوميد مشويد، خداوند همه گناهان را مي‌بخشد»[25] و در احاديث همواره رحمت او بر غضبش پيشي گيرنده‌است.كه قال الله عزّوجّل«سبقت رحمتي غضبي»[26] و پيامبراكرم(ص) نيز در قرآن رحمت براي جهانيان شمرده شده‌است«و ما أرسلناك الا رحمة للعالمين»[27]، بنابراين زمامدار اسلام موظّف است در اجراي دستورات اسلامي، سمبلي از رحمت و عطوفت براي همه قشرهاي جامعه باشد. توصيه‌اي مهّم در نامه امام به مالك اشتر وجود دارد كه بايد نصب العين فرمانروايان قرار بگيرد:« و أشعر قلبك الرّحمة للرّعية و المحبة لهم و اللّطف بهم و لا تكونّن عليهم سبعاً ضارياً تغتنم أكلهم، فانهم صنفان، امّا أخّ لك في‌الدين و إمّا نظيّر لك في الخلق، اي مالك دل خود را مالامال از رحمت و محبت ساز و در اختيار رعيت قرار بده و مايه لطف و شفقت باش و باري براي آنان چون درنده‌اي مباش كه خوردن آنان را مغتنم شماري، زيرا آنان دو گروه بيش نيستند، يا برادران ديني تو هستند و يا در سرشت بندگي با تو برابرند.»[28]