حاكميت اقتصادى است كه امريكا سعى داشت هر چه بيشتر اقتصاد ايران را به اردوگاه سرمايه دارى پيوند بزند. موضوع لايحه انجمنهاى ايالتى و ولايتى و يا تصويب نامه ملى و انقلاب باصطلاح سفيد، همه و همه طرحهاى آمريكا بودند و اتفاقاً يكى از دلايل مخالفت امام خمينى (رحمه الله) و گروههاى سياسى و نيز مردم با اين طرحها، اين بود كه آنها را «امريكايى» و ديكته شده از سوى آمريكا مى دانستند و نفوذ و سلطه آمريكا را در وراى آنها مى ديدند.
بنابراين ادعايى گزاف نيست اگر گفته شود يكى از عواملى كه موجب معارضه و ستيز ملت ايران با سلطنت مطلقه شاه شد، اتحاد و اتفاق روز افزون سلطنت مطلقه ايران با قدرتهاى خارجى بود. حامد الگار معتقد است كه اگر دخالتهاى مستمر قدرتهاى خارجى، بخصوص روسيه، انگليس، آمريكا و اسرائيل نبود، ايران به جاى اين همه مبارزات و جنگ و گريز مى توانست بيش از يك قرن حكومت مشروطه واقعى و پارلمانى را تجربه كند. (1)