ايـن طـريـق بـراى وصـول بـه شـنـاسـائى و مـعـرفـت خـدا بـسـيـار سـهـل و سـاده مـى بـاشـد زيـرا از اثـر پـى بـه مـؤ ثـّر و از نـظـم پـى بـه نـاظـم و بـا دليل نظم خدائى را اجمالا ثابت نمودن و سپس اوصاف الهى را از لسان وحى اتّخاذ كردن است .
از خـصـوصـيـّات ايـن راه ايـن اسـت كـه آرامـش بـيـشـتـر و سـكـون فـكـر و اطـمـيـنـان دل بـه انـسـان مـى بخشد و طرفداران اين راه كه اكثرا رهبران اديان و دانشمندان عصر جديدند مـعـتـقـدنـد كـه ايـن طـريـق از هـر جـهـت سـريـع انسان را به مقصد مى رساند و حتّى فلاسفه و متصوّفه هم منكر صحيح بودن اين راه براى شروع در سير و سلوك نبوده و بلكه معتقدند كه بـايـد سـالك الى اللّه ابـتـداء از همين راه بسوى شناسائى حقايق و معرفت حق حركت نمايد تا آمادگى كامل براى رياضت و كشف و شهود و يا مباحث پر پيچ و خم فلسفه پيدا كند.
(و مـا در ايـنـجـا كـتـابـهـاى "دو مـقـاله " و "سيرالى اللّ ه " را كه در همين موضوع نوشته شده توصيه مى كنيم ).