پاسخ ما

سید حسن ابطحی

نسخه متنی -صفحه : 179/ 65
نمايش فراداده

ايـن حـالت اسـت كـه سـبـب آن ، اصـطـلاح مـعـروف ادبى شده كه مى گويند:

(از خوشحالى در پوست نمى گنجيد) حالت مزبور ممكن است يك ساعت تا يك روز و حتّى بيشتر ادامه پيدا كند.

گـاهـى تـغـيير وضع مزاجى چنان شديد شده كه اتّفاق افتاده دريافت خبر خوش ناگهانى ، مـثـل فـقيرى كه چند صد مليون تومان ملك او شود يا مادرى كه پسرش را مرده مى دانسته و يك مـرتـبـه او را مـشـاهـده كـنـد و از ايـن قـبـيـل اتـّفـاقـات ، سـكـتـه نـاقـص يـا كامل به آنها دست داده است ؛ و هر كس در زندگى از اين نوع پيشامدها ديده يا شنيده است .

همچنين خبرهائى كه بواسطه خوشحالى زياد، در انسان اثر مى كند علاوه بر اعصاب و اشتها، در خون و رگ او هم مؤ ثّر مى شود، چنانكه تا مدّتى بعد از خبر، تمام خون بدن متوجّه پوست مى شود و مخصوصا صورت سرخ و متورّم مى گردد و درجه حرارت انسان بالا مى رود و خون بـا سـرعـت بيشترى گردش مى كند و تب عارض مى شود كه كم و بيش نسبت به اهميّت خبر و ظـرفـيـّت اشـخـاص شـديـد اسـت ؛ همچنين در تمام جهات بدن انسان تاءثير مخرّب خود را مى بخشد. (اين بود آثار فرح زياد).

اكـنـون بـه زيـانهاى فرح مفرط مى پردازيم اين زيانها را به دو قسمت مى توان طبقه بندى كرد:

اوّل زيان جسمانى ، دوّم زيان معنوى .