دانشمندان اسلامی و مرجعیت اهل بیت (ع)

عبدالکریم بی آزار شیرازی

نسخه متنی -صفحه : 14/ 3
نمايش فراداده

مرجعيت علمي امام علي (ع)

قال رسول الله (ص) لعلي (ع): انت تبين لامتي ما اختلفوا فيه بعدي

انس بن مالک از پيامبر خدا (ص) نقل مي­کند که به علي (ع) فرمود: تو بعد از من بيان کننده و حل کننده اختلافات براي امتم خواهي بود.[9]

يکي از وظايف مهم امامت و ولايت پاسداري از قرآن و خزائن علوم پيامبر (ص) و انتقال صحيح آن به علماء و دانشمندان و تبين اختلافي است که در ميان امت پديد مي­آيد؛ اهميت اين وظيفه آنگاه روشن مي­شود که بدانيم چه بسيار از کشور گشاياني در ميدانهاي جنگ بر کشورهاي بزرگ پيروز شدند اما در برابر فرهنگ آنان شکست خورده­اند و ناچار خود به ترويج فرهنگ ملل مغلوب پرداختند چنانکه مغول­ها با اينکه بر مسلمانان غالب شدند اما در برابر قرآن و اسلام آنچنان مغلوب شدند که خود مسلمانان شدند و مروج دين اسلام گشتند.

از آنجا که انقلاب اسلامي انقلابي ديني و فرهنگي بود بيش از مبارزه مسلحانه نياز به مبارزه علمي و فرهنگي داشت.

امام علي (ع) بعد از رحلت پيامبر عاليقدر اسلام، به اين امر مهم پرداخت و ابتدا به جمع­آوري قرآن کتاب آسماني پرداخت و سوگند خورد تا قرآن را ننويسد ردا بر دوش نيندازد و از خانه خارج نشود مگر براي خواندن نماز [10] و آنگاه بر اساس آنچه را که از ناسخ و منسوخ و متشابه و ظاهر و باطن قرآن از پيامبر اکرم (ص) آموخته بود به تعليم و تفسير آن پرداخت و شاگرداني چون امام حسن و امام حسين (ع) و ابن عباس و ابن مسعود و... تربيت کرد تا پاسخگوي تهاجمات فرهنگي و اشکالات اعتقادي دانشمندان کشورهاي فتح شده باشند و نيازهاي فقهي و حقوقي حقوقدانان را برآوردند و اصول اعتقادي و مسائل فقهي و ديگر مسائل فرهنگي اسلام را به بهترين وجه به ملل تازه به اسلام در آمده تعليم دهند.