مي افتد زيرا که آنها نهايت معرفتي را که در خور حوصله انسانيست متضمن هستند و زياده بر آن تفکر در ذات حضرت ذي الجلال و طلب معرتف بکنهيست که حصول آن از براي مخلوق محال است .
و در احاديث متوافره متکاثره نهايت مبالغه درمنع و نهي از آن ورد شده است و پوشيده نخواهد بود که درآيات وسوره حديد نيز اثبات همين مطالب مذکور شده است بي زايده و نقصان ، ليکن بنهح ديگر از تفصيل و بيان هر يک بتنهايئي بعد از تامل شافي از براي حصول معرفت تامه کافي ، و بتمم جزئيات آن مطالب مهمه وافي است . و الحمد الله رب العالمين فخذ ما آيتيک و کن من الشاکرين .
محمد بن وب کليني رضي الله تعالي عنه در کتاب : (( توحيد کافي )) بسندي صحيح از حضرت ابي عبدالله روايت کرده است که فرمود هر که عبادت و پرستش کند خدا را بتوهم پس بتحيقيق که کافر است ، و هر که بپرستد و عبدت کند اسم را بدون معني پس بتحقيق که کافر است ،و هر که بپرستد و عبادت کند اسم را بدون معني پس بتحقيق که کافر است ، و هر که عبادت کند اسم و معني را پس بتحقيق که مشرکست يعني شريک از براي حق تعالي قرار داده است در پرستش ، و هر که بپرستد معني را بواقع ساخناسماء بر او بصفات خود که وصف فرموده است بآنها ذات اقدس خودرا پس عقد کند برآن قبل خود را يعني بدل آنرا اعتقاد کند و ناطق و گويا شود بآن زبان اودر پنهان امر خود و آشکار آن ، يعني بزبان اقرار بآن در آشکار و نهان داشته باشد ، پس آن گروه اصحاب امير المومنين