اصطلاح فقهى تدليس: تدليس از نظر اصطلاح فقهى عبارت است از پوشاندن عيب متاع به طورى كه مشترى يا بايع متوجه نشود و يا اظهار صفت كمالى در شى ء مورد معامله، در حالى كه فاقد آن صفت است.(51)
اصطلاح حقوقى تدليس: تدليس عبارت از عملياتى است كه موجب فريب طرف معامله شود (ماده 438 ق.م.). چنين به نظر مى رسد كه تنظيم كنندگان اين ماده قانونى با دقّت و ظرافت خاصى بر اساس اصطلاح فقهى و نيز مصاديق و موارد تدليس در فقه اماميّه، جامع ترين و دقيق ترين تعريف حقوقى تدليس را نگاشته اند. اينك با توجّه به اين ماده، شرايط تحقق تدليس را در قانون مدنى بررسى مى كنيم.