نسبت ناشايست و در اثبات پاكدامنى او است، و اين معنى از اين عبارت مصنف نيزبرمى آيد كه در كتابنقضگفته:
و من در شهور سنه ثلاث و ثلاثين و خمسمائة كتابى مفرد ساخته ام در«تنزيه عايشه» در دولت امير غازى عباس (رحمة اللّه عليه)، به اشارهرئيس و مقتداى سادات و شيعه سيد سعيد فخرالدين بن شمس الدينالحسينى (قدس اللّه ارواحمهما)، و قاضى القضاة سعيد عماد الدين حسناسترآبادى (نوراللّه قبره) به استقصاء برخوانده اند، و بر پشت آن فصلىمشبع نوشته اند، و نسخه اصل به خزانه امير غازى عباس (رحمة اللّه عليه)بردند، و نسختهاى ديگر دارند اگر خواهد طلب كند و بداند.از اين عبارت برمى آيد كه مثل عمادالدين حسن استرآبادى كه معروف ترينقاضى معروف به علم و فضل در ميان شيعه و سنى بوده است، و با آنكه حنفى بودهاست جماعتى از علماى شيعه از او نقل روايت كرده اند، براى اين كتاب تقريظنوشته است، و مثل امير عباس غازى ملحد كش معروف كه از سرهاى اباحتيانمناره ها ساخت در زمان حكومت خود در رى اين نسخه را طالب شده است،بنابراين به خزانه او برده اند، و هر دو مطلب از معروفيت وعظمت مصنف كشفمى كند.
و نظير عبارت گذشته است اين عبارت ديگر مصنف:
و هر كس از فريقين خواهد كه اعتقاد شيعه در حق عائشه و ام سلمه وديگر زنان رسول اللّه (ص) بداند بايد كه كتابفى تنزيه عائشةكه ما دردولت امير غازى عباس و عهد قاضى القضات سعيد حسن استرآبادى بهاشارت امير سيد شمس الدين الحسينى (رحمة اللّه عليهم) ساخته ايم
1.النقض،ص 83.