بزرگان ری

تأليف داد، و شيوه اى مخصوص براى خويش برگزيد، كه همان شيوه مشاهده وتجربه است، و به روش قياسى اعتنايى نداشت، و به نگرش علمى و گزارش بالينىاهميت مى داد.

نوشته اند كه وى در عمل جراحى سخت ماهر بود، و نخستين طبيبى است كهروده گوسفند را براى بخيه به كار برد، و در پاك نگاهداشتن زخمها از الكل استفادهمى كردنوشته هايش در باب آبله و سرخك منطقى ترين تشريح اين دو بيمارىاست.

رازى نخستين پزشكى بود كه در باب عمل آب مرواريد شرحى نگاشت، ودرباره واكنش طبيعى مردمك چشم در برابر نور سخن گفت، همچنين دانه هاىسفيداب سرب را براى درمان چشم به كار برد.

رازى در آغاز در شهر رى بيمارستان آنجا را اداره مى كرد، و پس از آن تصدّىبيمارستان بغداد بدو واگذار گرديدبه وى لقب «طبيب مارستانى» دادندابن نديمنوشته كه: رازى در مجلس درس مى نشست، و دانشجويان در برابرش حلقه وار

1.طب اسلامى، ادوارد براون، ترجمه فارسى، ص 84، س 12؛السيرة الفلسفية، مقدمه، ص31، س 12 به بعد.

2.تاريخ طب ايران، ج 1، ص 15، س 1 به بعدگروهى عقيده دارند كه وقتى رازى نوشت كه،سرخكهاى تندرنگ تر از آنها كه رنگ ملايمى دارند خطرناك ترند، در حقيقت فرق بينسرخك و مخملك را دريافته بوده استرك: كتابميراث ايران، ص 476، س 4 به بعد.رساله اى كه رازى در آبله و سرخك نوشته در اروپا مشهورتر از ديگر رسائل او است.

اين رساله زينتى است بر آثار طبى اسلامى، و در تاريخ شناخت بيماريهاى واگيردارقديم ترين رساله اى است كه راجع به آبله نوشته شده است:طب اسلامى، ادوارد براون،ترجمه فارسى، ص 81، س 15 به بعد.

3كتابميراث ايران، ترجمه فارسى، ص 474، س 11.

4كتابميراث ايران، ترجمه فارسى، ص 478، س 2.

5.