بزرگان ری جلد 1

رازى تنظيم گرديد.

2.الكناش المنصورى، كه آن را براى ابوصالح منصور بن اسحاق بن احمد بناسد، برادرزاده امير اسماعيل تأليف كرد ؛ و اين كتاب پس ازالحاوىمهم ترين كتاباو است، و در آن علم با عمل جمع شده است، و مباحث طبى در ده مقالت آمده.ابوصالح منصور شش سال از طرف امير اسماعيل سامانى ميان سالهاى 290 295هجرى عامل رى بود، و با رازى مصادقت و مؤالفت داشت.

3.تقسيم العلل، كه معروف بهالتقسيم و التشجيراست.

4.من لا يحضره الطبيب.

5.الادوية المسهلة الموجودة فى كل مكان.

6.كتاب الجدرى و الحصبة.رازى طبيب خود آموخته اى بود كه به هيچ يك از مكاتب ارتباط نداشتوى ازبزرگ ترين و مبتكرترين پزشكان اسلامى و از مؤلفان پر اثر استآثار طبّى او زودتراز ديگر آثارش مورد توجه عموم قرار گرفتاو در مؤلفات خويش علم را با عمل

1.السيرة الفلسفيه، مقدمه در احوال و آثار رازى به قلم دكتر محقق، ص 33، س 11 به بعد.

2.الفهرست، ابن نديم، ص 415 س 20 به بعداينكه در پاره اى از منابع همانند تعليقاتچهارمقاله(ص 377، س 13) و مقدمهالسيرة الفلسفيه، احوال و آثار و افكار رازى (ص 34 س13) ذكر شده كه: منصور در سنه 290 از جانب پسر عمّ خود احمد بن اسماعيل بن احمددومين پادشاه سامانى در رى حكومت كرده درست نيست؛ وى از جانب عموى خويشاسماعيل بن احمد حاكم رى شد (رك:رى باستان، ص 144، قول گرديزى) ؛ و اسماعيل تاسال 295 پادشاه بود، و در اين سال در گذشت، و پسرش احمد بن اسماعيل روى كار آمد(رك:رى باستان، ص 144، و منابع مذكور در ذيل 2 در آن صفحه).

منشأ اين اشتباه ظاهراً خطاى ياقوت است، درمعجم البلدان(ج 2، ص 901)، كه به جاىاسماعيل بن احمد، احمد بن اسماعيل آورده.