لطفا منتظر باشید ...
ابوالمعالى رازى
بُلمعالى نحّاس يا نخّاس يا نخّاسى (د نيمه اول سده 6 ق)، نقاش و نگارگر رازىو از شاعران شيعى مذهب و پارسى گوى دوره سلجوقيانآگاهى نسبت به احوالاو اندك استاز او با لقب دهخداى (عوفى، 2/228؛ هدايت، 1/197؛ رازى،3/39) و نيز ملك الكلام (جاجرمى، 2/495) ياد كرده اندنظامى عروضى نخستينكسى است كه نام وى را ذيل شعراى آل سلجوق و در رديف فرخى گرگانى، لامعىدهستانى، اميرمعزى و ديگران آورده (ص 45) ونيز اوحدى بليانى (ص 29) او رامعاصر سنائى و حكيم مختارى غزنوى دانسته استدر منابع كهن به روشنى ازمذهب ابوالمعالى ياد نشده است، ولى از قراين بر مى آيد كه وى بر مذهب شيعهبوده و در يكى از قصايدش، ضمن ستايش على عليه السلام ، شرط وصول به مصطفى راپيروى از مرتضى، دانسته است (نك : عوفى، 2/230 231).از آغاز خدمت ابوالمعالى در دربار سلجوقيان اطلاع دقيقى در دست نيست،1دائرة المعارف بزرگ اسلامى، ج 6، ص 269 270، نسترن ريحانى فرد.
