4ذكر استادان حديث - بزرگان ری جلد 1

شيخى سلطان وقته...».

همچنين با توجه به اينكه اين تعبير در ضمن تفسير سوره نساء آمده است و نه درانتهاى تفسير و يا لااقل پس از سوره ذاريات، مى توان نتيجه گرفت كه نويسنده اينتعبير (فكان شيخى...) آغازگر اين تفسير بوده است و وحدت رويّه نيز نشان مى دهدكه مضامين پيش از سوره نساء و پس از آن تا سوره ذاريات از يك قلم تراويده است.

4ذكر استادان حديث

در ابتداى تفسيربحرالحقايق، آنجا كه مفسر طبق سنت مفسران سلف، به بهانهنقل نخستين روايت، سلسله استادان حديثى خود را نقل مى كند، به نام كسانىبرمى خوريم كه از نظر تاريخى (سال وفات ايشان) و نيز حوزه جغرافيايى، مى تواننداستادان حديثى شيخ نجم الدين رازى باشند و نه شيخ نجم الدين طامّة الكبرى.

براى نمونه به اين عبارت توجّه كنيد:

واخبرنا المشايخ بطرق مختلفة جميع كتاب الجامعالصحيح البخارى،منها اخبرنا ابوالعزعبدالباقى بن عثمان بن محمد بن محمد بن ابى نصرمحمد بن صالح الهمدانى بها فى ذى الحجة سنة احدى و ستمائة، اخبرنا

1عبدالباقى بن عثمان بن محمد ابوالعزّ الصوفى الهمدانى، در حديث شاگرد ابوالمناقبمحمد بن حمزه علوى و محمد بن حامد و زاهر بن طاهر شهامى بودبه سال 590 در راهحج به بغداد آمد و براى گروهى از محدثان، حديث نقل كرد و به ايشان اجازه نقل حديثدادوى در سال 602 در همدان درگذشتشاگردش حافظ ضياء مى گويد: وى به سال 517به دنيا آمده بود و نزد حافظ ابوجعفر همدانى و زاهر شهامى، سماع حديث كرده بود.

براى آشنايى بيشتر با استادان، شاگردان و احاديثى كه از وى نقل شده، مراجعه شود به:شمس الدين الذهبى،المختصر المحتاج اليه من تاريخ ابن الدبيثى،ج 15، ص 274،(للحافظ محمد بن سعيد بن يحيى بن على ابن الدبيثى: (م 637 ه ) بيروت، منشوراتمحمد على بيضون دارالكتب العلميه؛ نيز ابن نقطه،التقييد لمعرفة رواة الاسانيد، ص 389.همچنين در تهذيبالكمال مزىكراراً از ابوالعزّ عبدالباقى روايت نقل شده است؛ ر.ك:المزى،تهذيب الكمال، ج 5، ص 147 و ج 20، ص 360.