بزرگان ری جلد 1

زانوى تلمذ به زمين مى نهادند، شاگردان اين دسته پس از آنها، و شاگردان دسته دومنيز پس از آن دسته دايره وار قرار مى گرفتندرازى كريم النفس و بلند نظر و پرفضيلت و نيكوكار بود، و با بيماران و فقيران حسن سلوك داشت و با آنان به مهربانىرفتار مى كرد، و با همه يكسان بود.

داستانى كه درچهار مقالهدر باب معالجه امير منصور بن نوح بن نصر به دستمحمد بن زكرياى رازى درج آمده، به هيچ روى رويى در صواب ندارد، و به كلىمجعول است ؛ زيرا منصور بن نوح در سال 350 به سلطنت نشست؛ و حال آنكهمحمد زكريا سالها قبل يعنى در سنه 311يا 320در گذشتمحل وفات و مدفنرازى درمعجم البلدانياقوت، ودائرة المعارف اسلامىو درمعجم المؤلفينبغدادمذكور آمدهو نگارنده با همه ولعى كه در يافتن محل گور وى در پهنه رى داشتكوچك ترين نشانه اى از آن به دست نياورد، و شرحى در اين باب بيايدبنا بر روايتابن نديم و ابن العبرى رازى را سرى بزرگ بود.

1.الفهرست، ابن نديم، ص 415، س 20 به بعد، ترجمه فارسىالفهرست، ص 531.

2.الفهرست، ابن نديم، ص 416، س 3، ترجمه فارسىالفهرست، ص 531.

3.چهار مقاله، ص 114 س آخر به بعد.

4رك: