اهميت پديده‏هاى طبيعى

در برخى از آيات قرآن، خداوند براى بيان مطلب مهمى، به‏پديده‏هاى طبيعى سوگند ياد مى‏كند. اين سوگندها علاوه بر اهميت‏مطلبى كه پس از سوگند بيان مى‏شود، اهميت‏خود اين پديده‏ها رادر بيدارى بخشيدن به انسان نشان مى‏دهند: در آياتى، خدا به‏خورشيد و نورافشانى‏اش، ماه، روز، شب، آسمان و زمين سوگند يادمى‏كند: و الشمس و ضحيها × و القمر اذا تليها × و النهار اذا جليها ×و الليل اذا يغشيها × و السماء و ما بنيها × و الارض و ما طحيها ×و نفس و ما سويها × فالهمها فجورها و تقويها × قد افلح من‏زكيها × و قد خاب من دسيها 187 «سوگندهاى خدا در قرآن، حجتى است كه بر حقانيت جواب قسم وسوگندى كه ياد شده، دلالت دارد. در سوگندى كه (در آيات فوق) دررستگارى نفوس پاك و خسران نفوس آلوده مى‏خورد، دليلش را هم‏آورده، مى‏فرمايد: نظامى كه در خورشيد و ماه و شب و روز جريان‏دارد و منتهى به پيدايش نفسى شده كه فجور و تقوايش به اوالهام شده، خود دليل ست‏بر رستگارى كسى كه نفس خود را تزكيه‏كند و خسران كسى كه آن را آلوده سازد». 188 در آيات ديگر نيز خدا به روز و شب و كوه و زمين قسم يادمى‏كند: و التين و الزيتون × و طور سينين × و هذا البلد الامين × لقدخلقنا الانسان فى احسن تقويم 189 و الضحى × و الليل اذا سجى × ما ودعك ربك و ما قلى 190 سوره ليل، آيه 1-4. و الليل اذا يغشى × و النهار اذاتجلى × و ما خلق الذكر و الانثى × ان سعيكم لشتى 191