دوم اينكه حصول اطمينان از شناختِ موضوع، امري اساسي تلقي ميشود؛ يعني مقام معظم رهبري:
شهداي ما ميزبان ميهماني ملكوتي اند، آن كه خود سلسله جنبان كاروان شهادت و محبوب دل همهي شهيدان بود، آن كه ياد او به جوانان پاك و نوراني ما، نشاط مجاهدت و درس طهارت و نزاهت ميداد و فرشتگان را به مصاف اهريمن ميكشاند. (همان ص 237)
بدون اينكه از پديدهها و واقعيتهاي خارجي دريافت دقيق و صحيحي داشت نميتوان به اصول و مباني اتكا كرد، از اين رو شناخت پديدهها و اعلام اصول و مباني و مواضعي كه مدير ابراز ميكند، يك امر بسيار اساسي است.
سوم اينكه تصميمگيري امري علمي محسوب ميشود. به اين مفهوم كه تجربيات تصميمگيري را بايد تدوين و تنظيم كرد و آنها را قابل اشاعه و استفاده نمود. علاوه بر اين دو ركن، اگر بخواهيم اصول و مباني به درستي محقق بشود، بايد هم به واقعيتها توجه كنيم و هم از علوم مديريت بهره بگيريم. احراز توانمندي در مديريت، امري پيچيده و خطير است؛ يعني آگاهي از علم مديريت كافي نيست بلكه بايد توان به كارگيري اين علوم و تجربيات را در صحنه عمل نشان بدهيم كه به آن «هنر مديريت» ميگويند. نهايتا اينكه اصول و ارزشها جان مايه مديريت و مديريت، علتالعلل تحقق ارزشها و اصول است. با تعريفي كه از علم مديريت داديم، مديريت ضمن اينكه از ناحيه اصول ارزشها متأثر شده و اين اصول تنظيم، تبيين و تدوين شده و به روشها و مقررات و آيين نامهها و تكنيكهايي در مديريت تبديل گرديده، وسيلهاي است براي تحقّق ارزشهايِ مدّنظر مدير يا نظام مديريتي كه در آن قرار گرفته است.
با عنايت به آثار و تبعاتي كه اين نگرش دارد نظريهاي را كه تبيين شد در چهار فراز بيان ميكنيم.
اول اينكه اين نظريه اعلام ميكند كه تصميمات و مديريت هر فردِ مسلمان متأثر از چهار عامل زير است:
1ـ اصول و مباني اعتقادي؛
2ـ شناخت موضوع؛
3ـ علوم مديريت؛
4ـ هنر و تجربه مديريت.