راستى براى چه فرمانِ ، ايست مىدهند و قافله را نگاه مىدارند ؟ آن بقعه اسرارآميز چه سرّى در دل دارد كه بايد حتى در حال احتضار هم رو به آنجا دراز بكشند و بميرند ، يعنى به هواى آنجا بميرند ، مگر حتى مردهها هم در قبر بايد اعتراف كنند كه ما در حيات رو به اينجا بوديم و رو بدين جا اكنون آرميديم ؟
ذبح گوسپند و گاو و شتر و هر حيوان اگر چه مرغى باشد ، بايد روبهروى آنجا انجام گيرد تا ذبح قانونى شده باشد وگرنه مردار و نجس است و گوشت آن حرام ! !
در هر مفصلى كه به منزله گردنهاى است بايد بشر برگردد و مراسم استقبال با آن را انجام دهد تا تجديد عهدى بنمايد ، تا در پايان در حال احتضار هم رو بدان سو دراز بكشد و از حركت مطلقاً بايستد .
سپس بايد روبروى اين خانه بدن بيجان او را بشويند و روبروى آن ، مراسم دعاى ختم حيات را بر او انجام دهند و او را معرفى به اين مقام نمايند و در آرامگاه ابدش با وضع مواجهه او را استراحت بدهند .
شهيد ثانى آن مرد بزرگ و فقيه عاليقدر مىفرمايد :
استقبال عبارت از آن است كه ظاهر روى خود را از هر سو به سوى خانه خدا برگردانى ، آيا پندارى كه روى دل از ساير چيزها به سوى امر خداى تعالى برگرداندن ، از تو خواسته نشده است ؟
هرگز و هرگز ، بلكه جز همين را از تو نخواستهاند و اين ظواهر براى برانگيختن باطنها و وسائلى است براى آنها تا براى آنان نردبان ترقى گردند و اعضاى بدن به انضباط گرايند و در يك سو ثابت و آرام گردند ، تا بر دل تعدى نكنند ؛ زيرا اگر اعضاى بدن در حركاتشان و التفاتشان به اين سو و آن سو تعدى و ظلم كنند دل نيز به دنبال آنها روانه شود و از وجهه الهى روگردان گردد ، پس بايد روى دل به همراه روى پيكر باشد و از اين جهت پيغمبر گرامى اسلام صلىاللهعليهوآله فرمود :
آيا آن كه روى خود را در نماز برمىگرداند ، نمىترسد كه خداوند روى او را همچون روى خر گرداند ؟ !
اين فرمايش رسول خدا صلىاللهعليهوآله نهى از آن است كه انسان از خداى تعالى و ملاحظه عظمتش در حال نماز روگردان باشد ؛ زيرا آن كه به راست و چپ التفات دارد ، از خداوند التفات مىكند و از مطالعه انوار كبريا و عظمت غافل مىشود و هر كس كه اين چنين باشد ، بيم آن مىرود كه اين غفلت ادامه يابد و صورت ملكوتى دل او هم چون صورت خر گردد كه نسبت به امور عالم بالا تعقلى ندارد و علوم و معارف و قرب خداى تعالى را به چيزى نشمارد .
و بدان ، همان طور كه روگرداندن به سوى خانه خدا امكانپذير نيست مگر به آن كه از غير آن سو روگردان باشد ، روى دل را نيز به سوى خدا كردن امكان ندارد ، مگر به آنكه با تضرع و زارى از هر چه جز اوست روگردان شوى .
پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله فرمود :
هرگاه بندهاى به نماز ايستد و خواسته او و روى دل او به سوى خدا باشد ، از نماز فارغ نمىشود ، مگر مانند روزى كه از مادر زاييده شده[226] .