اگر اين قرآن را بر كوهى نازل مى‏كرديم ، قطعاً آن را از ترس خدا فروتن و از هم پاشيده مى‏ديدى . و اين مثل‏ها را براى مردم مى‏زنيم تا بينديشند .

همين معنا باشد .

نوش باد آن كس را كه بيان اين همه كرد و گفت :

كُلُّ حَرْفٍ مِنَ القُران فى اللَّوْحِ أعْظَمُ مِنْ جَبَلِ قافٍ .

هر حرفى از قرآن در لوح محفوظ عظيم‏تر از كوه قاف است .

اين لوح خود دانى كه چه باشد ، لوح محفوظ دل بود ، اين قاف دانى كه چيست ؟ و القرآن المجيد باشد .

نام‏هاى قرآن در كتاب خدا

دريغا در هر عالم از عالم‏هاى خدا قرآن را به نامى خوانند كه در آن عالم ديگر نخوانند .

در پرده‏اى قرآن را « مجيد » خوانند كه :

بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ [332] .

[ چنين نيست كه درباره قرآن مى‏پندارند ] بلكه آن ، قرآنى باعظمت و بلند مرتبه است .

در پرده ديگر « مبين » خوانند كه :

وَكِتَابٌ مُبِينٌ [333] .

نور و كتابى روشنگر آمده است .

در پرده ديگر « عظيم » خوانند :

وَلَقَدْ آتَيْنَاكَ سَبْعاً مِنَ الْمَثَانِى وَالْقُرْآنَ الْعَظِيمَ [334] .

و به راستى كه هفت آيه از مثانى [ يعنى سوره حمد ]و قرآن بزرگ را به تو عطا كرديم .

در پرده ديگر « عزيز » خوانند كه :

وَإِنَّهُ لَكِتَابٌ عَزِيزٌ [335] .

بى‏ترديد قرآن كتابى است شكست‏ناپذير .

در عالمى ديگر « كريم » خوانند كه :

إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ [336] .

يقيناً اين قرآن ، قرآنى است ارجمند و باارزش .

در جهانى ديگر « حكيم » خوانند كه :

آيَاتُ الْكِتَابِ الْحَكِيمِ [337] .

اين آيات [ با عظمت ] كتاب محكم و استوار است .

قرآن را چند هزار نام است ، به سمع ظاهر نتوانى شنيد ، اگر سمع درونى دارى در عالم حم * عسق [338] اين نام‏ها پوشيده با تو در صحرا نهند .

دريغا مگر مصطفى صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از اينجا گفت :

اِقْرَؤوا الْقُرْآنَ وَالْتَمِسُوا غَرائِبَهُ .

بخوانيد قرآن را و غرائب آن را تقاضا كنيد .