و محبت او را به محبت خود :
قُلْ إِن كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِى يُحْبِبْكُمُ اللّهُ [394] .
بگو : اگر خدا را دوست داريد ، پس مرا پيروى كنيد تا خدا هم شما را دوست بدارد .
و نيز آن حضرت را با خلق عظيم تعريف فرمود[395] .
و اين همه نتيجه استعاذه حقيقى عبد است و تحقق او به حقايق ملكوتى و آسمانى ، پس با زبان تنها استعاذه كفايت نمىكند كه عملاً به حضرت دوست پناه برده و خود را از حول و قوه غير به فضاى عنايت و حول و قوه او برسانيد و از حضرتش با عجز و انكسار اين معنى را بخواهيد .
به قول الهى آن شوريده مست و بلبل گلزار الست :
مسئله خطر شيطان و اعوان و انصار جنى و انسى و درونى و برونى او را قرآن مجيد به طور مكرر تذكر داده و انبياى الهى و امامان معصوم عليهمالسلام و اولياى خدا ، در تمام فرصتها ، انسان را از شرور او و يارانش برحذر داشتهاند !
غزالى مىگويد :
بر تو باد اى برادر ! كه به محاربت شيطان كنى و در قهر كردن او باشى از براى دو خصلت :
يكى آن كه او دشمنى است كه هيچ طمع مصالحت با او نتوان داشت ، پس بايد كه بر او ابقا نكنى كه او به غير از هلاك تو قانع نشود ، پس از مثل چنين دشمنى ايمن نشايد بود و از تدبير دفع او غافل نتوان بود ، در اين دو آيت تأمل كن كه حق جل جلاله مىفرمايد :
أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِى آدَمَ أَن لاَّ تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌ مُّبِينٌ [396] .
اى فرزندان آدم ! آيا به شما سفارش نكردم كه شيطان را مپرستيد كه او بىترديد دشمن آشكارى براى شماست ؟
و آيت دوم :
إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوّاً إِنَّمَا يَدْعُوا حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِيرِ [397] .