انسان در ارتباط به قرآن داراى قلب سليم ، اخلاق حسنه و عمل صالح مىشود و از خزى دنيا و عذاب آخرت رهايى مىيابد .
انسان در ارتباط به قرآن ، انسانى شايسته ، فردى با فضيلت ، موجودى نورانى و حقيقت محض مىشود .
اكنون كه در شرح اين حديث ، به عظمت قرآن و قارى آن آگاه شديد و به شرايط قرائت واقف گشتيد ، لازم است بدانيد كه بايد در نماز خود به نحو واجب قسمتى از قرآن كريم را تحت عنوان حمد و سوره قرائت نماييد ، بر شماست كه هنگام قرائت حمد و سوره داراى موضعى خالى از كششهاى مادى و بدنى فارغ و قلبى خاشع باشيد و ترتيل در قرائت و انديشه در آيات سوره مباركه حمد و هر سورهاى كه بعد از حمد مىخوانيد نصب العين خود قرار دهيد و لحظهاى از لحظات ، غافل از واقعيتهاى قرآن در نماز نباشيد كه غافل محروم از رحمت و مطرود از درگاه است .
در اين زمينه لازم است به توضيح سوره مباركه حمد اشاره رود ، تا نمازگزاران عزيز به دورنماى حقايقى از اين سوره واقف شوند و توجه داشته باشند كه در مقابل چه كسى ايستاده و براى چه ايستاده و چه مىخوانند و چه مىخواهند .
مكلف چون آراسته به قيام شد ، بايد بداند كه قيام او اشاره به عالم عقل است ، و قرائت او اشاره به عالم نفس كليه الهيه كه تنزل اول عقل است .
و چون مرتبه نفس كليه الهيه كه تعبير از آن به عالم ارواح مىشود مرتبه دوم عقل است ، از اين جهت سوره حمدى كه اشاره به آن است به سبع المثانى مسمى شده و چون همه خيرات در آن مندرج و همه بركات در تحت آن مندرج است مسمى به كليه الهيه شد . پس حمدى كه اشاره به اوست نيز جامع جوامع خير و حكمت است .
چنانچه فضل بن شاذان از حضرت على بن موسى الرضا عليهماالسلامروايت نموده كه آن جناب در علت وجود سوره مباركه حمد در نماز فرمودهاند :
اينكه در نماز ابتداى به سوره حمد شده و ساير سورهها را اين مزيت نيست ، به خاطر اين است كه جوامع خير و حكمت در اين سوره جمع است و در ساير سورهها نيست[414] .
اَلْحَمْدُ لِلّهِ .
همه ستايشها، ويژه خدا .
براى شكر حضرت او نسبت به تمام نعمتها .
رَبِّ الْعالَمِينَ .
مالك و مربّى جهانيان است .