در قسمتى از يك روايت قدسى آمده :
وَرُبَّما صَلَّى الْعَبْدُ فَاَضْرِبُ بِها وَجْهَهُ وَاَحْجُبُ عَنّى صَوْتَهُ اَتَدْرى مَنْ ذلِكَ ؟ يا داوُدَ ذاكَ الَّذى يَكْثُرُ الاِْلْتِفاتَ اِلى حَرَمِ الْمُؤمِنينَ بِعَيْنِ الْفِسقِ وَذاكَ الَّذى يُحَدِّثُ نَفْسَهُ اَنْ لَوْ وُلّىَ اَمْراً لَضَرَبَ فيهِ الرِّقابَ ظُلْماً[121] :
چه بسا عبدى كه نماز مىخواند و من آن نماز را به صورتش مىزنم و بين خود و صدايش حجاب قرار مىدهم ، مىدانى چنين عبدى كيست ؟
اى داود ! آن نمازگزار كسى است كه به ناموس مردم مؤمن زياد با ديده گناه نظر مىكند و به خودش مىگويد : اگر صاحب قدرتى شدم گردن مردم را مىزنم آن هم به ستم ! !
يا مُوسى لا اَقْبَلُ الصَّلاة اِلاّ مِمَّنْ تَواضَعَ لِعَظَمَتى وَاَلْزَمَ قَلْبَهُ خَوْفى وَقَطَعَ نَهارَهُ بِذِكْرى وَلَمْ يَبُتْ مُصِرّاً عَلَى الْخَطيئَةِ وَعَرِفَ حَقَّ اَوْليائى وَاَحِبّائى[122] :
اى موسى ! نماز قبول نمىكنم مگر از كسى كه براى عظمت من فروتنى كند و دلش ملازم با خوف من باشد و روزش به ياد من تمام شود و شب را در حال اصرار بر گناه صبح نكند و عارف به حق اوليا و عاشقان من باشد .
مىتوان گفت كه نماز مردمى كه حقوق خدا و انبيا و امامان و اوليا را پايمال مىكنند ، قبول است ؟
مىتوان گفت كه نماز اهل فسق و فجور و غرق شدگان در درياى معصيت و گناه نماز است ؟
تا پيوند ايمانى و اتصال اسلامى انسان به پروردگار عزيز عالم و شؤون حضرت حق محكم نباشد ، تا انسان در تمام شؤون حيات تقوا و خويشتندارى از گناه را مراعات ننمايد ، تا آدمى عملا به شرايط صحت و قبولى نماز توجه نكند ، نماز او قابل قبول حضرت حق نخواهد بود ! !
اميرالمؤمنين عليهالسلام مىفرمايد :
هيچ كدام از شما با حالت كسالت يا خواب آلودگى يا با افكارى كه او را به خود مشغول مىسازد ، به نماز نايستد ؛ زيرا او در پيشگاه پروردگار مىباشد و جز اين نيست كه بهره و نصيب عبد از نمازش به همان اندازه است كه از روى قلب توجه به خدا داشته و نيز آن حضرت از رسول اسلام نقل مىكند كه :
دو ركعت نماز مختصر ولى با تفكر و در حال يقين بهتر است از يك شب زندهدارى[123] !
وضو يا غسل ، يا تيمم را مطابق با احكام اسلام به جاى آريد ، آن گاه در مكان مباح يا بهتر از آن در مسجد جاى بگيريد ، سپس اول وقت را مراعات كنيد ، آن گاه با تمام هستى يعنى با عقل و روح و قلب و نفس و بدن به طرف قبله بايستيد ، سپس دل و جان را همانجا و براى هميشه از رذايل اخلاقى از قبيل ريا ، حسد ، بخل ، حقد ، كينه ، عجب ، نفاق و ... پاك كنيد و مواظب باشيد كه شكم و شهوت و لباستان آلوده به حرام نباشد ؛ آن گاه تمام حواس خود را در نيت خالص متمركز كرده با قرائت صحيح تكبيرهالاحرام گفته و با عربى صحيح و حال الهى مسير نماز را حركت كرده و با غم و غصه به خاطر پايان گرفتن نماز ، سلام نماز را ادا نموده از نماز خارج شويد و تصميم قاطع شما بر اين باشد كه تا رسيدن به نماز ديگر از هر گناهى دورى جوييد ، آن وقت به طور حتم اميدوار به قبولى چنين نمازى باشيد .