در شب عرفات از فضيل پرسيدند : حال اين مردمان را چگونه مىبينى ؟ گفت : همه آمرزيدهاند اگر من در ميان ايشان نبودمى !![24]
25 ـ از عجايبى كه ديدهاى برايم بازگو كن استاد اخلاق ، مرحوم حاج شيخ محمود ياسرى رحمهاللهمىفرمود :
پيامبر اسلام صلىاللهعليهوآلهبه جبرئيل فرمود : از عجايبى كه ديدهاى برايم بازگو .
امين وحى گفت : در زمانهاى گذشته ، در حالى كه بنا بود به يكى از انبياى خدا نازل شوم ، عابدى را در جزيرهاى ديدم كه با كمال شوق به عبادت حق مشغول بوده و از خدا مىخواست مرگش در حال سجده بر حق فرا رسد !
عبادتش را نيكو يافتم ، زمان بندگيش را چهارصد سال ديدم ، دعايش را مستجاب مشاهده كردم ، علاقهمند شدم وضع قيامتش را ببينم ، برايم اعجابآور بود !
روز قيامتش نشان مىداد كه اعمالش مورد قبول حق واقع شده است ، به او خطاب مىرسد :
« أُدْخُلْ جَنَّتى بِرَحْمَتى »[25] .
عرضه مىدارد :
« أَدْخُلُ جَنَّتَكَ بِعَمَلى »[26] .
من به بهشت مىروم ولى با دلگرمى به عمل و عبادتم !
خطاب مىرسد : اى قاضيان دادگاه ! اكنون كه پاى معامله به ميان آمده است ، تمام نعمتهاى مادّى و معنويم را كه به اين عابد عنايت كردم با عبادتش بسنجيد ، چنانچه عبادت او گرانتر آمد به بهشت رود و اگر نعمتهاى من گرانتر شد به جهنم رود !!
از نعمت بينايى شروع كردند ، اين نعمت از نظر ارزش خدايى بر تمام عبادتش سنگينتر آمد ، چون او را به سوى دوزخ بردند ، عرضه داشت : خدايا !
برنامههاى ديگرى نيز داشتم كه محاسبه نشد، خطاب مىرسد چيست؟ مىگويد: اميد بر كرم تو ، حسن ظنّ بر عنايت تو و از همه بالاتر نياز و فقر و ناچيزى خودم . خطاب مىرسد او را از مسير عذاب برگردانده و به خاطر اميد و حسن ظنّش به بهشت ببريد ، چون در مسير بهشت قرار مىگيرد عرضه مىدارد :
« أَدْخُلُ جَنَّتَكَ بِرَحْمَتِكَ » به خاطر رحمت تو داخل بهشت مىشوم .
آرى ، بندگىهاى ما هر چند زياد باشد ، باز معلول لطف ، توفيق و عنايت اوست و بندگى ما كجا و عظمت و بزرگى و جلال او كجا ؟![27]
مرحوم « ملا احمد نراقى » آن عاشق وارسته ، در كتاب « طاقديس » در باب گريههاى اعجاب انگيز حضرت شعيب عليهالسلام چنين مىگويد :