391 ـ او به خاطر من ترك كرد

پيامبر اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود :

خداوند نزد ملائكه به آدم كم‏خور مباهات مى‏كند و مى‏فرمايد : به بنده‏ام بنگريد طعام و نوشيدنى در اختيارش گذاشتم و او به خاطر من ترك كرد ، اى ملائكه من ! شاهد باشيد ، لقمه‏اى را ترك نمى‏كند مگر اين كه به خاطر آن درجه‏اى در بهشت به او مرحمت مى‏كنم[404] .

392 ـ سه آفت پرخورى

لقمان به فرزندش فرمود :

وقتى معده پر شد سه آفت متوجهت خواهد شد .

1 ـ از تفكّر باز مى‏مانى .

2 ـ زبان حكمت لال مى‏شود .

3 ـ اعضايت از عبادت باز مى‏مانند[405] .

393 ـ ظرفى پر ضرر

پيامبر اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمودند :

آدمى ظرفى را پر ضررتر از شكم پر نكرده[406] .

394 ـ ترك لقمه ضرورى

حضرت داود عليه‏السلام فرمود :

ترك لقمه‏اى ضرورى نزد من از قيام بيست شب براى عبادت محبوبتر است[407] .

395 ـ طرد از رحمت و قرب به شقاوت

حضرت عيسى عليه‏السلامفرمود :

هيچ مرضى براى نفس انسان دشوارتر و بدتر از علاقه به پرخورى و بغض گرسنگى نيست و اين دو بيمارى دو مهارند براى مطرود شدن انسان از رحمت الهى و نزديك شدنش به شقاوت و گمراهى ![408]

396 ـ امر قرآن به سير و سفر

قرآن مجيد با كمال شدت ، از انسان دعوت مى‏كند به سير و سفر در روى زمين بپردازد ، آن گاه با ديدن خرابه‏ها و ويرانه‏هايى كه از گذشتگان باقى مانده و امروز از آن آثار تعبير به آثار باستانى مى‏كنند ، به ياد ملّت‏ها و دولت‏ها و اقوامى بيفتد كه از نظر مالى و سياسى و قدرت و قوت و طول عمر فوق‏العاده برجسته بودند ، ولى با اين همه نعمت كه بر سر سفره آنان بود به تكذيب آيات حق و واقعيت‏ها برخاسته و راه اسراف و تبذير و ظلم و فساد و جرم پيش گرفتند و خيال نمى‏كردند كه بر اثر آن همه جنايت ، روزى به دست انتقام مالك ارض و سما بيفتند و دماغ آنان با رسيدن عذاب سخت الهى به خاك مذلّت ماليده شود ! ![409]

397 ـ بينا دل نابينا

در اينجا لازم است از بينادلى كه دو چشم خود را در جبهه حق عليه باطل از دست داده بود و در عين نابينايى ظاهر ، به دفاع از حق تا لحظات آخر عمر ادامه مى‏داد و يك لحظه‏اش از هزاران چشم‏دار بى‏توجه برتر بود ياد شود .

او عبداللّه عفيف آن مرد عاشق و فرزانه و آن مجاهد بزرگوار و كريم است كه فيض محضر رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را يافته بود .

پس از رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله هماره با على مرتضى عليه‏السلام بود تا جايى كه در راه حمايت از حق يك چشمش را در جمل و ديده ديگرش را در صفين از دست داد .