از جاى وى در بهشت دسته گلى به دستش بده و پرده از نظر او برگير تا جايش را ببيند ، اگر به بوى گل بهشتى و ديدن جايگاهش راضى به آمدن شد وى را قبض روح كن ورنه دست از او بردار تا وسيله ديگر برايش فراهم آورم ! !

چون ملك الهى به دستورهاى حضرت دوست عمل كرد و باز مؤمن اجازه قبض روح نداد و ملك الموت بجاى خويش برگشت ، خطاب مى‏رسد اين بار به بالين بنده‏ام برو كه در اين نوبت با تمام وجود به مرگ خود راضى است .

چون ملك الموت به بالين محتضر مى‏آيد مى‏بيند خاتم انبيا در دست راست و على مرتضى در طرف چپ و حسن و حسين از دو طرف پاى محتضر و فاطمه عليهاالسلام و ساير ائمه عليهم‏السلام بلكه اصحاب مانند سلمان و ابوذر و امثال آنان به دور محتضر صف زده‏اند ، ملك الموت مى‏گويد : خوشا به حال تو اى مؤمن كه رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله و اوصياى او به ديدنت آمده‏اند ، اگر اجازه دهى تو را قبض روح كنم كه با آن‏ها در بهشت برين قدم گذارى ، محتضر مى‏گويد : زود مرا قبض روح نما ؛ زيرا با تشريف فرمايى مواليان عزيزم موت بر من گواراست ، پس ملك الموت در كمال سهولت و آسانى وى را قبض روح مى‏كند ! ![588]

574 ـ چه آرزويى داريد ؟

آيات و رواياتْ برزخ مؤمن را برزخى خوش و وضع او را در آن عالم وضعى بسيار عالى توصيف مى‏كنند ، براى نمونه به چند آيه و روايت اشاره مى‏شود .

وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِى سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتاً بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ * فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِم مِن خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ * يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ .

و هرگز گمان مبر آنان كه در راه خدا كشته شدند مرده‏اند ، بلكه زنده‏اند و نزد پروردگارشان روزى داده مى‏شوند . * در حالى كه خدا به آنچه از بخشش و احسان خود به آنان عطا كرده شادمانند ، و براى كسانى كه از پى ايشانند و هنوز به آنان نپيوسته‏اند [ و سرانجام به شرف شهادت نايل مى‏شوند ]شادى مى‏كنند كه نه بيمى بر آنان است ونه اندوهگين مى‏شوند . * [شهيدان] به نعمت و فضلى از سوى خدا و اين كه خدا پاداش مؤمنان را تباه نمى‏كند ، شادمان و مسرورند .

مضمون و محتواى آيات بالا تعميم دارد و شامل تمام شهداى راه حق است . علّت نزول اين آيات را چنين نوشته‏اند :

ابن مسعود از رسول الهى صلى‏الله‏عليه‏و‏آله نقل مى‏كند كه خداوند به ارواح شهيدان احد خطاب كرد و از آن‏ها پرسيد : چه آرزويى داريد ؟ آن‏ها گفتند : پروردگارا ! ما بالاتر از اين چه آرزويى مى‏توانيم داشته باشيم كه غرق نعمت‏هاى جاويدان توايم و در سايه عرشت مسكن داريم ، تنها تقاضاى ما اين است كه بار ديگر به جهان برگرديم و مجدداً در راه تو شهيد شويم ، خداوند فرمود : فرمان غيرقابل تغيير من است كه كسى به دنيا برنگردد ، عرض كردند : حالا كه چنين مى‏باشد تقاضاى ما اين است كه سلام ما را به پيامبر برسانى و به بازماندگانمان حال ما را بگويى و از وضع ما به آن‏ها بشارت دهى كه هيچ‏گونه نگران نباشند ، در اين هنگام آيات فوق نازل شد .