575 ـ به خاطر فرزندش او را بخشيدم - عرفان اسلامی جلد 13
لطفا منتظر باشید ...
چنين به نظر مىرسد كه جمعى از افراد سست ايمان بعد از حادثه احد مىنشستند و بر دوستان و بستگان خود كه در احد شهيد شده بودند تأسّف مىخوردند كه چرا آنها مردند و نابود شدند ، مخصوصاً هنگامى كه به نعمتى مىرسيدند و جاى آنها را خالى مىديدند بيشتر ناراحت مىشدند ، با خود مىگفتند : ما اين چنين در ناز و نعمتيم اما برادران و فرزندان ما در قبرها خوابيدهاند و دستشان از همه جا كوتاه است .
اين گونه افكار و سخنان علاوه بر اين كه نادرست بود و با واقعيّت تطبيق نمىكرد ، در تضعيف روحيه بازماندگان بىاثر نبود .
آيات فوق خط بطلان بر اينگونه افكار كشيده و مقام شامخ و بلند شهيدان را ياد كرده است .
اى پيامبر ! هرگز گمان مبر آنها كه در راه خدا كشته شدند مردهاند ، بلكه آنها زندهاند و نزد پروردگارشان متنعّمند .
منظور از حيات و زندگى در اينجا همان حيات و زندگى برزخى است كه ارواح در عالم پس از مرگ دارند ، نه زندگى جسمانى و مادى ، گرچه زندگى برزخى اختصاصى به شهيدان ندارد ، بسيارى ديگر از مردم نيز داراى حيات برزخى هستند ، ولى از آنجا كه حيات شهيدان يك حيات فوق العاده عالى و آميخته با انواع نعمتهاى معنوى است و به علاوه چون موضوع سخن در آيه آنها هستند تنها نام از آنها برده شده است ، آنها به قدرى غرق مواهب حيات معنوى هستند كه گويا زندگى ساير برزخيان در مقابل آنها چيزى نيست .
آنها به خاطر نعمتهاى فراوانى كه خداوند از فضل خود به آنها بخشيده است خوشحالند ، يكى ديگر از خوشحالى آنها به خاطر برادران مجاهد آنهاست كه در ميدان جنگ شربت شهادت ننوشيدهاند و به آنها ملحق نشدهاند ؛ زيرا مقامات و پاداشهاى آنها را در آن جهان به خوبى مىبينند و از اين جهت شاد مىشوند .
شهيدان در عالم برزخ احساس مىكنند كه برادران مجاهد آنها ، پس از مرگ هيچ گونه اندوهى نسبت به آنچه در دنيا گذراندهاند ندارند و نه هيچگونه ترسى از روز رستاخيز و حوادث وحشتناك آن .
آنها مىبينند كه خدا پاداش مؤمنان و شهيدان و مجاهدان راستينى را كه شربت شهادت ننوشيدند ضايع نمىكند[589] .
575 ـ به خاطر فرزندش او را بخشيدم
امام صادق از پدرانش عليهمالسلام از رسول خدا صلىاللهعليهوآله نقل مىكند كه :
عيسى بن مريم به قبرى گذشت در حالى كه صاحبش معذّب به عذاب برزخى بود ، پس از مدّتى به آن قبر گذشت صاحبش را آزاد از عذاب ديد . عرضه داشت : خدايا ! سال گذشته بر اين قبر گذشتم صاحبش را در عذاب ديدم ، امسال او را راحت مىبينم ، خطاب رسيد : اى روح اللّه ! او را فرزندى شايسته بود كه راهى را براى رفت و آمد مردم ساخت و يتيمى را سرپرستى كرد ، به خاطر عمل فرزندش او را آمرزيدم[590] .