176 ـ بهشت و جهنم - عرفان اسلامی جلد 13

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

عرفان اسلامی - جلد 13

حسین انصاریان

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

176 ـ بهشت و جهنم

رسول گرامى اسلام صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در برابر حضرت حق آن‏قدر گريه مى‏كرد ، تا جايى كه از حال مى‏رفت !!

در روايت آمده : ابوذر از خشيت حضرت رب به حدى گريه كرد كه چشم درد گرفت .

گفتند : اگر از خدا رفع چشم دردت را مى‏خواستى ، شفا مى‏يافت . گفت : از چشم منصرفم و درد چشم غصه بزرگ من نيست . گفتند : چه علتى تو را از درد چشم منصرف كرده ؟

گفت : دو موضوع بزرگ : بهشت و جهنم !![186]

177 ـ يا رب براى چه ؟

امام صادق عليه‏السلام مى‏فرمايد : خداوند عزّ و جل به موسى خطاب كرد :

مى‏دانى چرا از ميان اين همه افراد خلقم تو را به صحبت خود انتخاب كردم ؟ عرضه داشت : يا رب ! براى چه ؟ پاسخ شنيد : اى موسى ! بندگانم را زير و رو كردم ، كسى را در مقام نفس متذلل‏تر از تو نسبت به خودم نيافتم ، اى موسى ! هرگاه نماز مى‏خواندى صورتت را بر خاك مى‏گذاشتى[187] .

178 ـ از على آموز اخلاص عمل

على عليه‏السلام اَعبد مردم و سيد عابدين و مصباح متهجدين بود ، نمازش از همه كس بيشتر و روزه‏اش فزون‏تر بود ، تمام بندگان الهى از آن جناب نماز شب و ملازمت در اقامت نوافل را آموختند و شمع يقين را در راه دين از مشعل او افروختند . پيشانى نورانى‏اش از كثرت سجود پينه كرده بود و محافظت آن بزرگوار بر اداى نوافل به حدى بود كه نوشته‏اند :

در ليلة الهرير در جنگ صفين در بين دو لشكر نطعى برايش گسترده بودند و بر آن نماز مى‏كرد و تير از راست و چپ او مى‏گذشت و بر زمين مى‏آمد و ابدا آن حضرت را تزلزلى نبود و وحشتى در ساحت وجود مقدسش راه نداشت ؛ به هنگام شب آن چنان در عبادت و گريه غرق بود كه گاهى غش مى‏كرد[188] .

179 ـ گوشه‏اى از عبادت امام حسن عليه‏السلام

امام صادق عليه‏السلام مى‏فرمايد : امام حسن عليه‏السلام در زمان خود از همه اهل زمان عبادت و زهدش بيشتر بود .

هرگاه ياد مرگ و قبر و بعث و نشور و گذشتن بر صراط مى‏كرد ، گريه مى‏كرد و چون عرض اعمال را بر حضرت حق توجه مى‏نمود ، نعره مى‏كشيد و مدهوش مى‏گشت و چون به نماز مى‏ايستاد ، بندهاى بدنش مى‏لرزيد ؛ براى اين‏كه خود را در برابر حضرت ذوالجلال مى‏ديد و چون ياد بهشت و دوزخ مى‏كرد ، مضطرب مى‏شد ، مانند اضطراب كسى كه دچار گزش مار و عقرب شده ، در آن حال از خداوند طلب بهشت مى‏كرد و به حضرت او از عذاب جهنم پناه مى‏برد[189] .

180 ـ عبادت مادر از زبان پسر

ابن بابويه به سند معتبر از امام مجتبى عليه‏السلام روايت مى‏كند كه حضرت فرمود :

در شب جمعه مادرم فاطمه عليهاالسلام در محراب خود ايستاده و مشغول بندگى حق تعالى گرديد و پيوسته در ركوع و سجود و قيام و دعا بود تا صبح طالع شد[190] .

/ 380