ضرار كه از دلباختگان اميرالمؤمنين عليهالسلام بود مىگويد :به خدا قسم كه اميرالمؤمنين را ديدم كه در محراب ايستاده ، نزد پروردگار خود تضرع و استغاثه مىكرد ، مانند كسى كه او را مار گزيده باشد و مىگريست ، مانند كسى كه مصيبت عظيمى به او رسيده باشد و گويا در گوش من است كه مكرر مىفرمود :آه ، آه ، از كمى توشه و طول سفر و وحشت و تنهايى ؛ آه ، آه از عظمت شدت اهوالى كه ناچار بايد وارد آن ها شد[326] .
317 ـ مگو آن شيعه ماست
و از حضرت امام حسن عسكرى عليهالسلام مروى است كه : مردى به رسول خدا صلىاللهعليهوآلهگفت :فلانى به خانه همسايه نگاه مىكند و از ديدن نامحرم مضايقه ندارد ، آن حضرت خشمناك شده فرمود : بياوريد او را ، كسى گفت : يا رسول اللّه ! او از شيعه شماست و اعتقاد به نبوت شما و ولايت على دارد و از دشمنان شما بيزارى مىجويد . فرمود : مگو آن شيعه ماست ، پس به تحقيق دروغ مىگويد ، آگاه باش ! شيعه ما كسى است كه ما را در اعمال ما متابعت كند و آنچه ذكر كردى از اعمال ما نيست[327] .
318 ـ خانهاى دو در
از حضرت شيخ الانبيا وجود مقدس نوح مرويست كه مىفرمود : دنيا در نظر من ، همانند خانهاى دو در است كه از يكى داخل شدم و از ديگرى بيرون روم ، اين است حال كسى كه گفتهاند : نزديك به دو هزار سال و كسرى طول عمر داشته ، وقتى نظر چنين بيدارى به دنيا چنين باشد ، واى به حال كسى كه با عمرى بسيار كم ، دل به دنيا بسته باشد ، آن چنان دلبستنى كه انگار ، جز دنيا جايى نيست و گويا يك در براى دنيا ، جز در ورود نبوده و براى اين منزل در خروجى نهاده نشده ! ![328]
319 ـ فضيل و آشتى باحق
فضيل كه به خاطر قدرت زياد و شغل كاروان زنى ، جوى از ترس و وحشت براى دولت عباسى فراهم آورده بود و امنيت جادههاى تجارتى و مسافرتى را بهم ريخته بود ، عاشق زنى صاحب جمال گشت ، قسمتى از اموال به دست آورده را ، براى او مىفرستاد و گاهى براى كامجويى از او به نزديك خانه او مىرفت ، ولى زمينه دسترسى به آن زن برايش ميسر نمىگشت .تصميمش براى رسيدن به وصال معشوقه سختگير قطعى شد ، خانواده زن ، در ترس و وحشت بودند ، ولى از ضعف اراده و عدم توانايى ، چارهاى جز تسليم در برابر آن قدرت شيطانى ، در خود نمىديدند .كاروانى به وقت شب از نزديكىهاى محل زندگى فضيل ، در بيابان مرو يا باورد عبور مىكرد ، يكى از كاروانيان با صداى خوش ولى آميخته با حزن اين آيه را قرائت مىنمود :أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللّهِ .آيا براى اهل ايمان وقت آن نرسيده كه دل هايشان براى ياد خدا و قرآنى كه نازل شده ، نرم و فروتن شود ؟آيه شريفه چون تيرى بود كه بر جان فضيل نشست ، گويى آيه كريمه به او گفت :