159 ـ قيمت اشك - عرفان اسلامی جلد 13

159 ـ قيمت اشك

در حديث است كه : در روز قيامت ، شخصى را به ميزان حساب ، حاضر مى‏كنند كه در مدّت عمر خود ظاهرا اعمال نيكى انجام داده ، عمل‏هاى او را به جناب حق عرضه مى‏كنند ، حضرت بارى ، هريك از اعمال او را به عيبى و تقصيرى برمى‏گرداند ، آن‏گاه دستور مى‏رسد كه آن عبد بايد به جهنّم برود ، يك موى از مژه چشم او پس از اذن حضرت حق عرضه مى‏دارد : خداوندا ! اين شخص در شبى از شب‏ها ياد تقصيرات خود كرد و دلش سوخت و اشك ندامتش بر چهره جارى گشت به حدّى كه من در آن اشك غرق شدم ، خداوند مهربان به قيمت آن اشك از بنده‏اش بگذرد و او را از جهنّم نجات دهد[169] .

160 ـ تشبيه عمل به پارچه

از عطاى سلمى كه يكى از مشاهير اهل حال است نقل شده كه :

در اوايل حال ، نساجى داشته و از آن شغل كسب معاش مى‏نموده .

روزى پارچه‏اى بافت ، پارچه‏اى كه براى بافت آن وقت بسيار صرف كرده بود و نهايت دقّت را در آن به كار برده بود و اعتقاد داشت در نهايت محكمى و خوبى است .

پارچه را به بازار مى‏برد و به بزّازى كه متخصّص پارچه و قيمت بود ارائه مى‏كند ، بزّاز از قيمتى كه عطا در نظر داشت كم‏تر قيمت مى‏كند ؛ زيرا عيوبى در پارچه بود كه بزاز به آن اشاره مى‏كند در حالى كه آن عيوب از ديد عطا دور مانده بود .

عطا پس از علم به عيوب ، در وسط بازار ، شروع مى‏كند به بلند گريه كردن ، بزّاز از كرده پشيمان مى‏شود و به عطا مى‏گويد : مرا ببخش به هر قيمتى كه مى‏خواهى از تو مى‏خرم ، عطا مى‏گويد : گريه من از كمى قيمت پارچه نيست ، بلكه از اين است كه من با وجود سعى بسيارى كه در بافت اين پارچه كرده‏ام و به اعتقاد خود آن را بى‏عيب مى‏دانستم ، معيوب از آب در آمد و من از عيب آن غافل بودم ، شايد عمل‏هاى من هم مثل اين پارچه پر از عيب باشد و چون روز قيامت به نظر خبير بصير برسد ، عيب‏هايش ظاهر گردد ، در حالى كه من از آن غافل بودم و آن روز چه كنم ؟![170]

161 ـ عمل را خالص كن

آيت اللّه بروجردى ، يكى از اعاظم علماى شيعه و فقهاى بزرگ مذهب بود ، شخصيّت ممتاز علمى و عملى ايشان باعث گشت كه در زمان وى ، حوزه علميه قم از چنان عظمتى برخوردار شود كه صداى دانش و مذهب شيعه به بسيارى از كشورها برسد .

امام خمينى رحمه‏الله براى حضرت آيت اللّه بروجردى رحمه‏الله اهميّت و احترام خاصى قائل بودند .

نقل مى‏كنند : يك روز عدّه‏اى از علماى بلاد در محضر آيت اللّه بروجردى جمع بودند ، در برابر ايشان صحبت از خدمات ارزنده آن جناب به ميان آمد و هركسى گوشه‏اى از برنامه‏هاى پراهميّت ايشان را اعم از پربار كردن فقه ، عظمت دادن به حوزه ، چاپ كتب علمى ، تأسيس دار التّقريب ، ساختن مساجد و مدارس ، فرستادن مبلغ به ممالك خارجى ، گوشزد مى‏كرد و آن جناب با دقت به آن مسائل گوش مى‏دادند ، تنها پيرمرد عالمى كه اكثر حضار او را نمى‏شناختند و معلوم بود از گوشه‏اى از كشور به ديدن آن جناب آمده ساكت بود .