چون حارث اين حديث را از امام على عليهالسلامشنيد ، از خدمت او مرخص شد در حالى كه از شدت خشنودى دامن قباى او به زمين كشيده مىشد و مىگفت : ديگر مرا باكى نيست كه چه وقت مرگ به سراغم بيايد ![257]
248 ـ پيامبر صلىاللهعليهوآله بر بالين مؤمنان
در « الكافى » آمده كه : حضرت صادق عليهالسلام فرمودند :مؤمن در وقت مرگ چشمش اشك آلود مىشود ، آن وقتى است كه چشم او به پيامبر صلىاللهعليهوآله مىافتد ، آيا شما نديدهايد هرگاه كسى چشمش به محبوبى كه سالها او را نديده بيفتد بىاختيار گريه مىكند[258] .
249 ـ با او مدارا كن
در « كشف الغمة » از حضرت باقر عليهالسلام روايت شده كه فرمود :حرام است روحى از جسدى مفارقت كند تا آن كه پنج تن آل عبا ، محمد و على و فاطمه و حسن و حسين عليهمالسلام را نبيند ، اگر محتضر از دوستان آنها باشد به ملكالموت مىگويند با او مدارا كن كه از مواليان ماست و اگر از دشمنان باشد مىگويند به او در قبض روح سختگيرى كن ![259]
250 ـ عظمت ملكوت
در آسمان ملكى است به نام حزقائيل داراى هيجده هزار بال پر قدرت ، ما بين هر بال او تا بال ديگر پانصد سال راه ملكوتى است .روزى به خاطرش گذشت آيا در فوق عرش چيزى هست ، خداوند قادر بالهاى او را دو چندان كرد و به او امر به پرواز فرمود ، آن ملك راه پريدن گرفت بيست هزار سال به سالهاى ملكوتى پريد بجايى نرسيد ، باز بالها و قدرت او مضاعف شد و به امر حق به پريدن ادامه داد ، سى هزار سال ملكوتى ديگر پريد ولى به سر يك ستون از ستونهاى بىشمار عرش نرسيد ، خداوند عالم به او وحى كرد اگر تا قيامت دنبال پريدن خود را ادامه دهى به آخر يك قائمه عرش نخواهى رسيد ، ناگهان ملك فرياد زد : سُبْحانَ رَبِّىَ الْأعْلى وَبِحَمْدِهِ[260] .
251 ـ بداند كه خودش را مسخره كرده
پيامبر اسلام صلىاللهعليهوآله از حضرت احديت نقل مىكند كه فرمود : هرگاه من مطلع شوم بر دل مؤمن و بدانم كه او بندگى مرا دوست مىدارد و در اطاعت من ثابت و راسخ است ، من مباشر تقويم و سياست او مىشوم يعنى او را در نظر خلائق عزيز و محترم مىدارم و هيبت و سياست او را در نظر خلائق عزيز و محترم مىدارم و هيبت و سياست او را در دل مردم مىاندازم ، يا آن كه متكفل احوال او شده و جميع ما يحتاج او را از قليل و كثير و جليل و حقير ، در دنيا و آخرت برايش مقرر مىنمايم .و هر كس در نماز مشغول به غير من باشد و از ياد من در غفلت بسر برد گويا به من استهزا كرده ولى بداند كه خودش را مسخره كرده و باعث شده از رحمت من دور بماند و نيز بايد بداند كه من چنين غافل و بىخبرى از حقايق نماز را در ديوان زيانكاران مىنويسم و در قيامت با اهل خسران محشور مىكنم[261] .