آيا قدر و موقعيت امامت را در امت مىدانند تا اختيار و انتخاب آنان در آن روا باشد ؟ !به راستى ! امامت اندازهاى فراتر و مقامى والاتر و موقعى ارزندهتر و آستانى منيعتر و ژرفايى فروتر از آن دارد كه مردم با عقل خود به آن رسند ، يا با رأى و نظر خود درك كنند يا به انتخاب خود امامى بگمارند .امامت مقامى است كه حضرت ابراهيم پس از آن كه مقام نبوت و خُلّت را پابرجا كرد بدان رسيد ، اين امامت سومين درجه و فضيلتى بود كه خدايش بدان مشرف كرد و نامش را به وسيله آن بلند نمود و فرمود :إِنِّى جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَاماً .من تو را براى همه مردم پيشوا و امام قرار دادم .خليل از شادمانى به اين نعمت عرضه داشت :اين مقام در ذرّيه و نژاد من هم هست ؟خداوند فرمود :لاَ يَنَالُ عَهْدِى الظَّالِمِينَ .پيمان من [ كه امامت و پيشوايى است ] به ستمكاران نمىرسد .اين آيه امامت و رهبرى هر ظالمى را تا روز قيامت باطل ساخت و آن را مخصوص برگزيدگان پاك ساخت[559] .
545 ـ هيچ باكى از مرگ نداشتم !
امام صادق عليهالسلام فرمود : روايت شده به سند صحيح از سلمان فارسى رضىاللهعنه كه گفت : بر رسول خدا وارد شدم ، به من توجه فرمود و چنين گفت : اى سلمان ! خداوند پيامبرى را نفرستاد مگر اين كه براى او دوازده نقيب بوده است ، عرضه داشتم : اين حقيقت را از پيروان تورات و انجيل شنيدهام ، فرمود : اى سلمان ! آيا نقباى دوازدهگانه مرا كه خداوند متعال آنان را براى مقام امامت و وصايت انتخاب فرموده مىشناسى ؟گفتم : خدا و رسول او به اين حقيقت آگاهترند .فرمود : خداوند مرا از نور خالص و صاف خود به وجود آورد و سپس مرا براى اطاعت و بندگى خود دعوت كرد و من اجابت نمودم و از نور من على بن ابيطالب را آفريد و او را به مقام اطاعت و پيروى خود خواند و او قبول كرد و از نور من و على ، دخترم فاطمه را آفريد و او را نيز به اطاعت دستورهاى خود دعوت نمود و او پذيرفت و از نور من و على بن ابيطالب و فاطمه دخترم ، حسن و حسين فرزندانم را آفريد و آنها نيز دعوت حق را به اطاعت اجابت نمودند و از اين جهت ما را با پنج اسم از اسماى خود ناميد .پس خداوند متعال محمود و من محمد هستم و او على و بلند مقام و اين پسر عمويم على است و خداوند فاطر و شكافنده حق از باطل و نور از ظلمت است و دخترم فاطمه قطع كننده و جدا سازنده است و حضرت او صاحب نيكىها و احسان و فرزندم حسن است و ديگرى حسين !و خداوند بزرگ از نور فرزندم حسين نُه فرزند آفريد كه پيشوايان دين من هستند و ايشان را براى بندگى و اطاعت اوامر خود دعوت فرمود و آنان قبول كردند و اين برنامه پيش از آفرينش خلق بود و در آن وقت ساختمان آسمان و گسترش زمين و وجود هوا و مَلَك و انسان صورت نگرفته بود ، ما در آن هنگام انوارى بوديم كه پروردگار بزرگ را تسبيح و تقديس كرده و فرمان او را شنيده و پيروى مىنموديم .