83 ـ صحبت كسى طلب كه . . . - عرفان اسلامی جلد 13

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

عرفان اسلامی - جلد 13

حسین انصاریان

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید



شيخ پرسيد : چرا نكشتى ؟ گفت : از آن كه شيخ فرموده بود كه جايى بايد كه كس نبيند و من هرجا كه مى‏رفتم حق تعالى مى‏ديد . جنيد گفت : ديديد كه فهم او چگونه است و از آن ديگران چگونه ؟ ! همه استغفار كردند[88] .

83 ـ صحبت كسى طلب كه . . .

شيخ كبير ابو عبداللّه محمّد بن الخفيف گفته :

يك‏بار شنيدم كه در مصر پيرى و جوانى به مراقبت نشسته‏اند بر دوام ، آنجا رفتم دو شخص را ديدم روى به قبله كرده سه‏بار سلام كردم ، جواب ندادند ؛ گفتم : به خداى بر شما كه سلام مرا جواب دهيد .

آن جوان سر برآورد و گفت : يابن خفيف ! دنيا اندك است و از اين اندك اندكى مانده است ، از اين اندك نصيب بسيار بستان . يابن خفيف ! مگر فارغى كه به سلام ما مى‏پردازى .

اين بگفت و سر فرود برد و من گرسنه و تشنه بودم ، گرسنگى را فراموش كردم ، توقف كردم و با ايشان نماز پيشين گزاردم و نماز ديگر گزاردم و گفتم : مرا پندى ده . گفت : يابن خفيف ! ما اهل مصيبتيم ، ما را زبان پند نبود ، كسى بايد كه اصحاب مصيبت را پند دهد .

سه روز آنجا بودم با خود گفتم : چه سوگند دهم تا مرا پندى دهند . آن جوان سربرآورد و گفت : صحبت كسى طلب ، كه ديدن او تو را از خداى ياد دهد و هيبت او بر دل تو افتد و تو را به زبان فعل پند دهد نه به زبان گفتار[89] !!

84 ـ بيست و چهار خزانه براى بيست و چهار ساعت

در روايتى آمده :

در هر بيست و چهار ساعت براى عبد بيست و چهار خزانه مرتب قرار داده مى‏شود ، درب يكى از آن خزانه‏ها باز مى‏شود ، آن را پر از نور عمل نيكش مى‏بيند ، عملى كه آن را در يك ساعت از بيست و چهار ساعت انجام داده ، به مشاهده آن نور ، چنان انبساط و خوشحالى به او دست مى‏دهد ، كه اگر بر اهل جهنّم پخش كنند ، شگفت‏زده مى‏شوند .

سپس خزانه‏اى را باز مى‏كنند تاريك و سياه ، بوى بدى از آن مى‏آيد و اين نتيجه ساعتى است كه در آن معصيت خدا را كرده ، به فزع و ترسى گرفتار مى‏شود كه اگر بر اهل بهشت تقسيم كنند عيش آن‏ها را ناقص مى‏كند . خزانه ديگرى بر او مى‏گشايند كه از ديدن آن نه خوشحال مى‏شود نه بدحال و آن ساعتى است كه در آن خواب بوده ، يا غافل از برنامه بوده ، يا به كارى از مباحات دنيا مشغول بوده است ، از خالى بودن آن خزانه دچار اندوه مى‏شود كه چرا در حالى كه قدرت داشته آن ساعت را به منافع الهى پر نكرده و از آن غفلت ورزيده !!

و به همين صورت خزانه طول عمر را حساب كنيد كه چه چيزى در آن قرار داده‏ايد ، آيا به حق پر كرده‏ايد ، يا از باطل و لهو و لعب آن را آلوده نموده‏ايد ؟

اى نفس ! امروز كه فرصت دارى كوشش كن كه خزانه‏هاى ساعاتت را آباد كنى و آن‏ها را از گنج‏هاى الهى بى‏بهره مگذارى . جايى كه اسباب بزرگى تو است ، ميل به كسالت مكن و با استراحت و غفلت ، بهره‏هاى الهى را از دست مده . مواظب باش از درجات عليّين محروم مشوى و حسرت و اندوه هميشگى برايت نماند[90] .

/ 380