مىگويد : به نزد جميل دراج رفتم ، او را در سجده يافتم ، سجدهاش را طولانى نمود ، چون جميل سر از سجده برداشت ، گفتم : محمد بن ابى عمير مرا گفته كه سجده را طولانى مىكنى ، جميل در جواب گفت : اگر معروف بن خرَّبوذ را مىديدى چه ؟[247]
238 ـ تو نيز مرا يارى كن
شخصى به رسول خدا صلىاللهعليهوآله فرمود : بهشت را براى من به عهده بگير ، حضرت فرمود :تو نيز مرا با زياد سجده كردن يارى كن[248] .
239 ـ بنده مرا بنگريد
در روايت صحيح رسيده : چون عبد نماز بجاى آورد ، سپس به شكرانه سر بر زمين نهد ، خداى تبارك و تعالى حجاب ميان بنده و فرشتگان را برمىدارد ، سپس مىفرمايد :اى فرشتگان من ! بنده مرا بنگريد كه وظيفهاى را كه بر او قرار داده بودم ادا كرده و عهدى كه با او بسته بودم تمام نموده ، سپس به شكرانه اين نعمت كه به او عنايت كردهام به سجده افتاده است . فرشتگان من به نظر شما او را چه پاداشى نزد من است ؟فرشتگان مىگويند : پروردگار ما ! پاداش او رحمت توست . سپس خداوند بزرگ مىفرمايد : پس از آن چه ؟عرضه مىدارند : كفايت مهماتش . مىفرمايد : پس از آن چه ؟امام مىفرمايد : چيزى از خير نمىماند ، مگر آن كه فرشتگان مىگويند و خداوند مىفرمايد : پس از آن چه ؟پس فرشتگان عرضه مىدارند : پروردگارا ! ما ديگر چيزى نمىدانيم ، خداوند مىفرمايد : به پاداش او ، همانگونه كه او مرا سپاس گفت ، من نيز او را سپاس گويم و رو به او كنم و وجه خود را به او بنمايانم ![249]
240 ـ مرگ عاشقان ما
پيامبر بزرگ اسلام صلىاللهعليهوآله به امام على عليهالسلام فرمود : مرگ براى عاشقان ما ، مانند آب سرد گوارايى است كه تشنه در تابستان گرم آن را بنوشد ![250]
241 ـ مرگ مؤمن از ديدگاه امام صادق عليهالسلام
از حضرت امام صادق عليهالسلام سؤال شد : مرگ از براى مؤمن چگونه است ؟ فرمود : خروج روح از بدن براى مؤمن سهلتر و آسانتر است از كشيدن مو از آرد ، و در روايت ديگر مو از ماست[251] .
242 ـ مرگ مؤمن از ديدگاه امام چهارم عليهالسلام
از حضرت سيد الساجدين پرسيدند : مرگ براى مؤمن چيست ؟ فرمود : مثل آدم چركى كه به حمام رود و خود را شستشو دهد و پس از بيرون آمدن جامههاى خوشبو و نظيف بپوشد .و در روايت ديگر از امام محمد باقر عليهالسلام درباره مرگ سؤال كردند ، فرمود :مانند خوابى است كه هر شب شما را مىگيرد ، مگر آن كه مدت آن طولانىتر است[252] .
243 ـ تعبير ديگرى در مورد مرگ مؤمن
امام صادق عليهالسلام فرمود : مرگ براى مؤمن مانند بوى خوشى است كه استشمام كند و عطسهاى بزند ، بدين نحو روح از بدنش مفارقت كند و از الم و درد دنيا راحت شود ![253]