ان اللّه قد بعث لكم طالوت ملكا و زاده بسطة فى العلم و الجسم (523) خداوند طالوت را به عنوان زمامدار براى شما برگزيده و علم و قدرت جسمى او را وسعت بخشيده است .
اجعلنى على خزائن الارض انى حفيظ علم (524) حضرت يوسف عليه السلام هنگامى كه پيشنهاد مقام مهمى در حكومت مصر به او داده شد، گفت : مرا به سرپرستى خزائن بگماريد و دو دليل براى اين مديريت ذكر كرد: امانتدارى و علم و آگاه بودن .
هل اتّبعك على ان تعلّمن مما علّمت به رشدا(525) موسى عليه السلام به خضر عليه السلام گفت : آيا من از تو پيروى كنم تا از آنچه به تو تعليم داده شده و مايه رشد و صلاح است به من بياموزى ؟
و قل ربّ زدنى علما(526) بگو پروردگارا! علم و دانش مرا زياد كن .
شهداللّه انه لا اله الاهو و الملائكة و اولوا العلم قائما بالقسط(527) در اين آيه شريفه دانشمندان واقعى در رديف فرشتگان قرار گرفته اند و اين خود، امتياز دانشمندان را بر ديگران اعلام مى كند و نيز از آيه استفاده مى شود امتياز دانشمندان از اين نظر است كه در پرتو علم خود به حقايق اطلاع يافته و به يگانگى خدا كه بزرگ ترين حقيقت است معترفند.(528)
الراسخون فى العلم يقولون امنّا به كل من عند ربّنا و ما يذّكّر الاّ اولواالالباب (529) راسخان در علم مى گويند: به همه آن ايمان آورديم همه از طرف پروردگار ماست و جز صاحبان انديشه متذكّر نمى شوند.
انما يخشى اللّه من عباده العلماء(530) همانا بندگان دانشمند از خداوند خشيت دارند.
ان الذين اوتوا العلم من قبله اذا يتلى عليهم يخرّون للاذقان سجّدا(531) آن ها كه پيش از اين ، علم و دانش به آنان داده شده هنگامى كه اين آيات بر آنها خوانده مى شود، به خاك مى افتند و سجده مى كنند. ويخرّون للاذقان يبكون و يزيدهم خشوعا(532) آن ها (بى اختيار) به زمين مى افتند وسجده مى كنند واشك مى ريزند وهر زمان خشوعشان بيشتر مى شود.
ومن آياته خلق السموات والارض واختلاف السنتكم و الوانكم ان فى ذلك لايات للعالمين (533) و از آيات او آفرينش آسمان ها و زمين و تفاوت زبان ها و رنگ هاى شماست ؛ در اين ، نشانه هايى است براى عالمان .
الرّحمن علّم القرآن هر چند معلّمان بكوشند و استادان تلقين كنند همه اين ها اسباب هستند و آموزنده حقيقى خداوند است .
و علّم الاسماء كلّها(534)
علمنّاه صنعة لبوس لكم (535)
يعلمه الكتاب و الحكمة (536)
وعلمنّاه من لّدنّا علما(537) ه) پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله را اسرار نظام جهان آموخت : علّمك مالم تكن تعلم (53
خلق الانسان علمّه البيان (539)
در قرآن ، علم هدف شمرده نشده است بلكه وسيله اى است براى رشد و هدايت و رسيدن به مقصد. در مورد حضرت موسى عليه السلام و خضر قرآن چنين بيان مى كند: قال له موسى هل اتّبعك على ان تعلّمن مما علّمت رشدا(540) آيا من اجازه دارم از تو پيروى كنم تا از آنچه به تو تعليم داده شده و مايه رشد وصلاح من است به من بياموزى ؟ از تعبير رشدا چنين استفاده مى شود كه علم هدف نيست بلكه براى راه يافتن به مقصود و رسيدن به خير و صلاح مى باشد. چنين علمى ارزشمند است و بايد از استاد آموخت .
قال على عليه السلام لاكنز انفع من العلم (541) هيچ گنجى سودمند تر از علم نيست .
قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله : سارعوا فى طلب العلم فالحديث من صادق خير من الدنيا و ما