سيّد اصغر جعفرى
يكى از مهم ترين مسايلى كه در قرن بيستم به شكل وسيعى نظر انديشمندان و سياستمداران را به خود جلب كرده، انديشه ى حكومت واحد جهانى است. تفكرى كه همواره در طول تاريخ بشر مطرح بوده و تلاش هاى فراوانى از سوى نحله هاى مختلف فكرى براى محقق ساختن آن صورت پذيرفته است. منشأ آن ايمانى بود كه آدمى به خداى واحد و نظامى واحد داشت كه بايد بر كل جهان، حاكم مى گرديد.
از دوران گذشته، فلاسفه و انديشمندان با اتكا بر نظريه هاى اجتماعى نشأت گرفته از قانون طبيعت و تعليمات مذهبى، تشكيل جوامع بزرگ ـ حكومت واحد جهانى ـ را براى نيل به وحدت نوع بشر ضرورى مى دانستند. شايد الگوى مدينه ى فاضله ى افلاطون را بتوان روشن ترين رابطه ى وابستگى متقابل انسان و جامعه و ضرورت ايجاد نظم و وحدت در روابط اجتماعى براى رسيدن به آرمان تأسيس حكومت جهانى به شمار آورد. يا نظريه ى سياسى «سيسرون» كه معتقد بود فقط يك قانون واحد يا نظامى واحد مى بايستى كون و مكان حكم فرما باشد، و «امانوئل كانت» كه مى گفت براى رسيدن به صلح عمومى و دورى جستن از جنگ، تشكيل دولت جهانى امرى ضرورى است.
ـ نويسنده ى مقاله داراى مدرك تحصيلى كارشناسى ارشد علوم سياسى مى باشد.