موسيقى مذهبى به غير از عناوين عمده فوق, گونه هاى ديگرى نيز دارد كه به برخى اشاره مى كنيم.
چاووشى نغمات خاصى دارد كه هنگام سفر زائران و پس از بازگشت ايشان, براى همراهى يا استقبال و يا حتى براى دعوت زائران به سفر زيارتى, به مورد اجرا گذاشته مى شده است. زيارت نامه خوانها را نيز دراين زمره بايستى محسوب داشت.
مويه (مورى) نغمه هايى است كه مردمان هر ناحيه بر مردگان خويش به عنوان مصيبت و زارى مى خوانده اند.مورى نغمه هاى بسيار دارد و زنانه و مردانه و فردى و دسته جمعى اجرا مى شده است.
عشورى را برخى از كلمه عاشورا و عاشور مأخوذ مى دانند و بعضى ريشه هاى باستانى ترى براى آن قائلند. مراسم عشورى, به صورت زنانه در برخى از نواحى ايران انجام مى پذيرد و صورت سوگوارى دارد. نغمه هاى عشورى به صورت تكخوانى و جمع خوانى ازتنوّع خاص برخوردار است.
در انواع سفره ها, سمنو پزان, شيلان, نذوراتى مثل آجيل مشكل گشا و غيره نغمه هايى وجود داردكه ازموسيقى محلى تأثير مى پذيرد.
ماهيگيران, حمالان بنادر, بيل گردانان وساير اصنافى كه كار دسته جمعى دارند, مثل نمدمالان و چيت سازان در نواحى مختلف نغمات گوناگونى به صورت تكخوانى و همخوانى اجرا مى كنند.
گدايان دوره گرد, در نواحى مختلف, به زبان و لهجه و موسيقى خاص محل نغماتى را اجرا مى كنند. گدايان مزارع شالى و گندم, گدايان گله ها, گدايان شهرى و غيره و نوروزى خوانان,باتنوع نغماتشان از اين گروهند. در اين نوع نيز دهها نغمه وجود دارد.