خداوندا! ما را به راه مستقيم هدايت فرما.
كاروان هستى در حال حركت بسوى خداست: «اِلَيْهِ الْمَصير»(212) و انسان نيز در تلاش و حركت: «اِنَّك كادِحٌ اِلى رَبِّك»(213) و در هر حركتى تنها يك راه مستقيم وجود دارد و باقى راهها انحرافى است. اسلام براى اين حركت هم راه تعيين نموده هم راهنما، هم مقصد را مشخص كرده و هم وسيله حركت را در اختيار انسان قرار داده است و اين ما هستيم كه بايد انتخاب كنيم به كدام راه برويم.
خداوند در عمق جان و فطرت هر انسان، ميل به رشد و كمال و حقجوئى را قرار داده كه اگر اين ميل و كشش را در پرتو تعليمات انبيا پرورش داد مورد عنايت خاص خداوند قرار مىگيرد: «وَالَّذينَ اهْتَدَوْازادَ هُمْ هُدىً»(214) آنان كه هدايت را بپذيرند خداوند هدايتشان را بيشتر مىكند و راههاى خودش را به آنها نشان مىدهد.
قرآن دو نوع هدايت را مطرح مىكند، يكى هدايت تكوينى نظير هدايت زنبور عسل كه چگونه از شهد گلها بمكد و چگونه عسل بسازد و يكى هدايت تشريعى كه اختصاص به انسانها دارد و همان راهنمائىهاى انبياى الهى است.
212) سوره مائده، آيه 18. 213) سوره انشقاق، آيه 6. 214) سوره محمّد، آيه 17.