بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
عصر خلافت امام على (ع ) بود، آن حضرت در يكى از سفرها، از فاصله دور به طرف كوفه مى آمد، يكى از يهويان (يا مسجد) نيز در همان راه حركت مى كرد و به سوى اطراف كوفه مى رفت ، آن كافر به على (ع ) رسيد(ولى على (ع ) را نمى شناخت) و با هم به سفر خود ادامه دادند، تا بر سر دوراهى رسيدند كه يكى راه كوفه بود، و ديگرى راه اطراف كوفه بود.
يهود ديد كه على (ع ) به راه كوفه نرفت ، بلكه در همان راه كه خودش حركت مى كرد، حركت كرد، يهودى از على (ع ) پرسيد:
مگر نگفتى كه من عازم كوفه هستم ؟
امام على : آرى گفتم .
يهودى :(پس چرا به راه كوفه نرفتى و در اين راه با من مى آئى ، با اينكه راه كوفه را مى دانى ؟).
امام على : اين ، براى نيكو پايان دادن به رفاقت است ، چرا كه هر انسان رفيق راهش را، هنگام جدائى ، تا چند قدم ، بدرقه مى كند، كه پيامبر ما اين گونه به ما دستور داده است .
يهودى : براستى پيامبر شما، اين گونه دستور داده است ؟
امام على : آرى .
يهودى : پس مسلما هر كس از پيامبر شما پيروى كرده ، به خاطر اين كارهاى بزرگوارانه و اين خصلت نيكو بوده كه از او ديده است .
(در همين هنگام كه نور درخشان اسلام بر قلب يهودى تابيده بود، گفت :)
(من تو را گواه مى گيرم كه بر دين تو هستم ، و دين تو را پذيرفتم )
يهودى همراه امام على (ع ) به سوى كوفه آمد، در كوفه آن حضرت را شناخت كه خليفه مسلمانان و اميرمؤ منان است ، اسلام را پذيرفت و رسما مسلمان شد.(193)