بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ
خداوند به داود پيامبر(ع ) عرض كرد: همانا بنده اى از بندگانم ، با (حسنه ) نزد من مى آيد، و من به خاطر آن حسنه ، بهشتم را براى او مباح و روا مى سازم .
داود(ع ) عرض كرد: آن حسنه چيست ؟
خداوند فرمود: (او موجب شادى قلب مؤ من شود، هر چند با يك خرما باشد).
داود(ع ) عرض كرد: (پروردگارا بر آن كس كه تو را شناخت سزاوار است كه اميدش را از تو قطع نكند).(467)