" سه چيز است كه خداوند به هيچ كس اجازه مخالفت با آن را نداده است: اداى امانت در مورد هر كس خواه نيكوكار باشد يا بدكار، و وفاى به عهد در باره هر كس خواه نيكوكار باشد يا بدكار، و نيكى به پدر و مادر خواه نيكوكار باشند يا بدكار" «1».
حتى در روايتى از امير مؤمنان على (ع) نقل شده كه اگر كسى با اشاره پيمانى را به عهده بگيرد بايد به آن وفا كند:
اذا اومى احد من المسلمين او اشار الى احد من المشركين فنزل على ذلك فهو فى امان «2».
سپس به دنبال دستور وفاى به پيمانها كه تمام احكام و پيمانهاى الهى را شامل ميشود يك سلسله از احكام اسلام را بيان كرده، كه نخستين آن حلال بودن گوشت پارهاى از حيوانات است، و ميفرمايد: چهار پايان (يا جنين آنها) براى شما حلال شده است (أُحِلَّتْ لَكُمْ بَهِيمَةُ الْأَنْعامِ).
انعام جمع" نعم" به معنى شتر و گاو و گوسفند است «3».
" بهيمة" از ماده" بهمة" (بر وزن تهمه) در اصل به معنى" سنگ محكم" است و به هر چيز كه درك آن مشكل باشد" مبهم" گفته ميشود، و بتمام حيوانات كه داراى نطق و سخن نيستند،" بهيمه" اطلاق ميشود، زيرا صداى آنها داراى ابهام است اما معمولا اين كلمه را فقط در مورد چهار پايان بكار مىبرند، و درندگان و پرندگان را شامل نميشود.
و از آنجا كه" جنين" حيوانات نيز داراى يك نوع ابهام است" بهيمة" نيز
(1) اصول كافى جلد 2 صفحه 162. (2) مستدرك الوسائل جلد 2 صفحه 250. (3)" نعم" اگر به صورت مفرد استعمال شود به معنى شتر است اما اگر به معنى جمع باشد شتر و گاو و گوسفند را شامل مىشود (مفردات راغب، ماده نعم).