و هيچگاه قوانين الهى، موجود پاكيزهاى كه طبعا براى استفاده و انتفاع بشر آفريده شده است تحريم نمىكند و دستگاه" تشريع" در همه جا هم آهنگ دستگاه" تكوين" است.
سپس به سراغ صيدها رفته، مىگويد:" صيد حيوانات صياد كه تحت تعليم شما قرار گرفتهاند، يعنى از آنچه خداوند به شما تعليم داده به آنها آموختهايد، براى شما حلال است" (وَ ما عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوارِحِ مُكَلِّبِينَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَكُمُ اللَّهُ) «1» جوارح در اصل از ماده" جرح" گرفته شده كه گاهى به معنى كسب و گاهى به معنى زخم است، و به همين دليل به حيوانات صياد اعم از پرندگان و غير پرندگان" جارحه" مىگويند، و جمع آن" جوارح" است يعنى حيوانى كه به صيد خود زخم وارد مىكند، و يا حيوانى كه براى صاحب خود كسب مىنمايد.
و اگر به اعضاى بدن جوارح گفته مىشود به خاطر آن است كه انسان بوسيله آنها كارى انجام مىدهد و اكتسابى مىكند.
و به اين ترتيب جمله وَ ما عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوارِحِ تمام حيواناتى را كه براى شكار كردن تربيت مىشوند شامل مىشود، ولى قيد" مكلبين" كه به معنى تربيت كنندگان سگهاى شكارى است و از ماده كلب به معنى سگ گرفته شده است، آن را اختصاص به سگهاى شكارى مىدهد و به همين دليل صيد كردن با غير سگهاى شكارى مانند صيد بوسيله بازهاى شكارى و امثال آن را شامل نمىشود، به همين جهت در فقه شيعه" تنها" صيد به وسيله سگهاى شكارى مجاز است اگر چه جمعى از مفسران دانشمندان اهل تسنن، همه را مجاز
(1) در آغاز اين جمله حذف و تقديرى وجود دارد و در اصل و صيد ما علمتم .. بوده است به قرينه جمله" فَكُلُوا مِمَّا أَمْسَكْنَ عَلَيْكُمْ" (دقت كنيد).