و به معنى نفرين باشد يعنى خداوند دلهاى آنها را از حق منصرف كند، ولى احتمال اول نزديكتر به نظر مىرسد.
لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ (128) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (129)
128- رسولى از خود شما به سويتان آمد كه رنجهاى شما بر او سخت است، و اصرار به هدايت شما دارد و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است.
129- اگر آنها روى (از حق) بگردانند (نگران مباش) بگو خداوند مرا كفايت مىكند هيچ معبودى جز او نيست، بر او توكل كردم و او پروردگار عرش بزرگ است.
آيات فوق كه به گفته بعضى از مفسران، آخرين آياتى است كه بر پيامبر (ص) نازل شده است، و با آن سوره برائت پايان مىپذيرد، در واقع اشارهاى است به تمام مسائلى كه در اين سوره گذشت.
زيرا از يك سو به تمام مردم اعم از مؤمنان و كافران و منافقان گوشزد مىكند كه سختگيريهاى پيامبر و قرآن و خشونتهاى ظاهرى كه نمونههايى از آن در اين سوره بيان شد، همه به خاطر عشق و علاقه پيامبر (ص) به هدايت و تربيت و تكامل آنها است.
و از سوى ديگر به پيامبر (ص) نيز خبر مىدهد كه از سركشىها