در پايان آيه براى تاكيد بيشتر مىفرمايد:" اين چنين آيات خود را براى افرادى كه تفكر مىكند تشريح مىكنيم" (كَذلِكَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ).
آنچه گفته شد ترسيم روشن و گويايى از زندگى زودگذر و فريبنده و پر زرق و برق دنياى مادى است كه نه مقام و ثروتش قابل دوام است و نه جاى امنيت و سلامت مىباشد.
لذا در آيه بعد با يك جمله كوتاه اشاره به نقطه مقابل اينگونه زندگى كرده و مىفرمايد" خداوند به دار السلام، خانه صلح و سلامت و امنيت دعوت مىكند" (وَ اللَّهُ يَدْعُوا إِلى دارِ السَّلامِ).
در آنجا كه نه از اين كشمكشهاى غارتگران دنياى مادى خبرى است، و نه از مزاحمتهاى احمقانه ثروتاندوزان از خدا بيخبر، و نه جنگ و خونريزى و استعمار و استثمار، و تمام اين مفاهيم در كلمه دارِ السَّلامِ (خانه صلح و سلامت) جمع است.
و هر گاه زندگى در اين دنيا نيز شكل توحيدى و رستاخيزى به خود گيرد آن هم تبديل به" دار السلام" مىشود، و از صورت آن" مزرعه بلا ديده طوفان زده" در مىآيد.
سپس اضافه مىكند" خدا هر كس را بخواهد (و شايسته و لايق ببيند) به سوى راه مستقيم، همان راهى كه به دار السلام و مركز امن و امان منتهى مىشود، دعوت مىكند" (وَ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ).
در اينجا به دو نكته بايد توجه كرد:
1- از آنجا كه قرآن يك كتاب انسانسازى و تربيت است در بسيارى از موارد براى روشن ساختن حقايق عقلى متوسل به ذكر مثال مىشود و گاهى