و به تعبير ديگر هيچ قوم و ملتى به هنگام انحراف از مسير حق در مقابل مجازاتهاى الهى كه نتيجه اعمال خودشان است مصونيت ندارند، هنگامى كه در چنين مسيرهايى گام بگذارند و از قوانين قطعى آفرينش منحرف شوند، امكانات خود را از دست داده و سرانجام سقوط مىكنند، همانگونه كه تاريخ جهان نمونههاى فراوانى را از آن به خاطر دارد.
در واقع قرآن به مشركانى كه در مورد آمدن عذاب الهى تعجيل مىكردند اخطار مىكند كه بى جهت عجله نكنند، به هنگامى كه زمان آنها فرا برسد، لحظهاى اين عذاب تاخير و تقديم نخواهد داشت.
ضمنا بايد توجه داشت كه" ساعت" گاهى به معنى لحظه و گاهى به معنى مقدار كمى از زمان است هر چند امروز معنى معروفش يك بيست و چهارم شبانه روز مىباشد.
در آيه بعد سومين پاسخ را مطرح كرده، مىگويد:" به آنها بگو اگر عذاب پروردگار شب هنگام يا در روز به سراغ شما بيايد امر غير ممكنى نيست، و آيا شما مىتوانيد اين عذاب ناگهانى را از خود دفع كنيد"؟ (قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَتاكُمْ عَذابُهُ بَياتاً أَوْ نَهاراً).
" با اين حال مجرمان و گنهكاران در برابر چه چيز عجله مىكنند (ما ذا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ).
و به تعبير ديگر: اين مجرمان جسور اگر يقين به نزول عذاب ندارند حد اقل احتمال اين را مىدهند كه ناگهان به سراغشان بيايد، آنها چه تامين و تضمين و دليلى در اين باره دارند كه تهديدهاى پيامبر (ص) هرگز به وقوع نخواهد پيوست؟ انسان عاقل در برابر چنين احتمال ضررى بايد لا اقل رعايت احتياط كند و از آن بر حذر باشد.