كردند، گفته مىشود بچشيد عذاب ابدى را!" (ثُمَّ قِيلَ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذابَ الْخُلْدِ).
" آيا جز به آنچه انجام داديد كيفر داده مىشويد؟" (هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا بِما كُنْتُمْ تَكْسِبُونَ).
اين در واقع اعمال خود شما است كه دامانتان را گرفته است، همانهاست كه در برابرتان مجسم شده و شما را براى هميشه آزار مىدهد.
در اينجا به چند نكته بايد توجه كرد:
1- همانگونه كه در ذيل آيه 34 سوره اعراف گفتيم بعضى از دينسازان عصر ما به آياتى مانند لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ... كه در قرآن دو بار آمده است براى نفى خاتميت پيامبر اسلام (ص) استدلال كرده و چنين نتيجه گرفتهاند كه هر دين و مذهبى سرانجام پايان مىگيرد و جاى خود را به مذهب ديگرى مىدهد.
در حالى كه" امت" به معنى گروه و جماعت است، نه به معنى مذهب و خصوصا پيروان يك مذهب.
هدف اين آيات آن است كه قانون حيات و مرگ مخصوص افراد نيست بلكه ملتها و گروهها نيز مشمول اين قانون هستند، و به هنگامى كه در مسير ظلم و فساد قرار گيرند منقرض خواهند شد.
مخصوصا در مورد بحث با توجه به آيه قبل و بعد از آن بروشنى اين حقيقت ثابت مىشود كه سخن از نسخ مذهب در ميان نيست، بلكه از نزول عذاب و نابود شدن يك گروه و ملت است، زيرا هم آيه قبل و همه آيه بعد هر دو از عذاب و مجازات دنيا بحث مىكند.
2- با توجه به آيات فوق اين سؤال پيش مىآيد كه آيا جامعههاى اسلامى نيز گرفتار مجازات و عذاب در اين جهان مىشوند؟.