" (وَ ما يَعْزُبُ عَنْ رَبِّكَ مِنْ مِثْقالِ ذَرَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي السَّماءِ وَ لا أَصْغَرَ مِنْ ذلِكَ وَ لا أَكْبَرَ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ).
" يعزب" از ماده" عزوب" در اصل به معنى دورى و جدايى از خانه و خانواده براى يافتن مرتع از جهت گوسفندان و چهار پايان است و سپس به معنى غيبت و پنهانى بطور مطلق استعمال شده است.
" ذره" به معنى جسم بسيار كوچك است و به همين جهت به مورچههاى ريز نيز ذره گفته مىشود (براى توضيح بيشتر به جلد سوم صفحه 389 مراجعه فرمائيد).
" كتاب مبين" اشاره به علم وسيع پروردگار است كه گاهى از آن تعبير به" لوح محفوظ" مىشود (در اين باره در جلد پنجم صفحه 271 نيز سخن گفتهايم).
در اينجا به چند نكته بايد توجه كرد:
1- آيات فوق در ضمن عبارات كوتاهى اين حقيقت را ثابت مىكند كه حق قانونگذارى مخصوص خدا است و هر كس بى اذن و اجازه و فرمان او اقدام به چنين كارى كند مرتكب تهمت و افتراء بر خدا شده است، زيرا همه روزيها و مواهب عالم از ناحيه او نازل گرديده، و در حقيقت مالك اصلى همه آنها خدا است، بنا بر اين او است كه حق دارد بعضى را" مجاز" و بعضى را" غير مجاز" اعلام كند، هر چند دستورهاى او در اين زمينه در مسير منافع و تكامل بندگان است و او كمترين نيازى به اين كار ندارد، ولى به هر حال صاحب اختيار و قانونگذار او است.
مگر اينكه اجازه اين كار را در حدودى كه صلاح مىداند به كسى مانند پيامبر (ص) واگذار كند.
چنان كه از روايات متعددى نيز استفاده مىشود كه پيامبر اسلام (ص) بعضى از امور را واجب يا حرام كرده است كه در زبان روايات به عنوان" فرض النبى"