تفسیر نمونه جلد 8
ناميده شده، البته همه اينها طبق فرمان خداوند و اختياراتى است كه به پيامبرش واگذار كرده است.
جمله" آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ" نيز دليل بر اين است كه ممكن است خداوند چنين اجازهاى را به كسى بدهد.
اين بحث مربوط به مساله" ولايت تشريعى" است كه بخواست خدا در محل ديگرى به گونهاى مشروحتر بيان خواهيم كرد.
2- اينكه در آيات فوق در مورد ارزاق تعبير به نزول شده، با اينكه مىدانيم تنها آب باران است كه از آسمان فرود مىآيد، يا به خاطر اين است كه اين قطرات حياتبخش ريشه اصلى همه روزيها را تشكيل مىدهد، و يا به خاطر اين است كه منظور" نزول مقامى" است كه سابقا هم اشاره كردهايم، اين تعبير در سخنان روزمره نيز ديده مىشود كه اگر از شخص بزرگى دستورى يا موهبتى به شخص كوچكى بشود، مىگويند اين برنامه از" بالا" دستور داده شده، يا از بالا به ما رسيده است.
3- علماى علم اصول از جمله آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُونَ" اصل عدم حجيت ظن" را ثابت كردهاند و گفتهاند اين تعبير نشان مىدهد كه هيچ حكمى از احكام الهى را بدون قطع و يقين نمىتوان اثبات كرد و گرنه افترا بر خدا حرام است (البته در اين استدلال بحثهايى داريم كه در مباحث علم اصول ذكر كردهايم).
[قانونگذارى در برابر قانون خدا آئين جاهليت است]
4- آيات فوق يك درس ديگر نيز به ما مىدهد و آن اينكه قانونگذارى در برابر قانون خدا، آئين جاهليت است، كه به خود حق مىدادند با افكار نارسايشان احكامى وضع كنند، ولى يك خداپرست واقعى هرگز نمىتواند چنين بوده باشد
لطفا منتظر باشید ...
