دقيق و پنهانى، و از آنجا كه روزى دادن به همه بندگان نياز به اين دارد كه از تمام آنها در هر گوشه و كنار در سراسر آسمان و زمين آگاه و با خبر باشد در آغاز به لطيف بودنش اشاره مىكند و سپس به مقام رزاقيت و لذا در آيه 6 سوره هود بعد از آنكه مىگويد:" روزى همه جنبندگان روى زمين بر خدا است" اضافه مىكند: وَ يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها" او قرارگاه و محل نقل و انتقال همه آنها را مىداند".
البته ميان اين دو معنى نه تنها تناقضى نيست، بلكه مكمل يكديگرند، لطيف كسى است كه هم از نظر آگاهى كامل باشد، و هم از نظر لطف و محبت در حق بندگان، و از آنجا كه خداوند هم به خوبى از نيازهاى بندگانش آگاه است و هم به بهترين وجه به نيازهايشان پاسخ مىگويد از همه كس شايستهتر براى اين نام است.
به هر حال در آيه فوق به چهار وصف از اوصاف پروردگار اشاره شده:
مقام لطف، و رازقيت، و قوت، و عزت، كه بهترين دليل بر مقام" ربوبيت" است چرا كه" رب" (مالك و مدبر) بايد واجد اين صفات باشد.
در آيه بعد با يك تشبيه لطيف، مردم جهان را در برابر روزيهاى پروردگار و چگونگى استفاده از آن، به كشاورزانى تشبيه مىكند كه گروهى براى آخرت كشت مىكنند، و گروهى براى دنيا، و نتيجه هر يك از اين دو زراعت را مشخص مىكند، مىفرمايد:" كسى كه زراعت آخرت را طالب باشد به او بركت مىدهيم و بر محصولش مىافزائيم" (مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ).
" و آنها كه فقط براى دنيا كشت كنند و تلاش و كوشششان براى بهرهگيرى از اين متاع زود گذر و فانى باشد تنها كمى از آنچه را مىطلبند به آنها مىدهيم اما در آخرت هيچ نصيب و بهرهاى نخواهند داشت" (وَ مَنْ كانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيا