تفسیر نمونه جلد 20
لطفا منتظر باشید ...
نُؤْتِهِ مِنْها وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ) «1».تشبيه جالب و كنايه زيبايى است: انسانها همگى زارعند و اين جهان مزرعه ماست، اعمال ما بذرهاى آن، و امكانات الهى بارانى است كه بر آن مىبارد، اما اين بذرها بسيار متفاوت است، بعضى محصولش نامحدود، جاودانى و درختانش هميشه خرم و سرسبز و پر ميوه، اما بعضى ديگر محصولاتش بسيار كم، عمرش كوتاه و زودگذر، و ميوههايى تلخ و ناگوار دارد.تعبير به" يريد" (مىخواهد و اراده مىكند) در حقيقت اشاره به تفاوت نيتهاى مردم است، و مجموع آيه شرحى است پيرامون آنچه در آيه قبل از مواهب و روزيهاى پروردگار آمده كه گروهى از اين مواهب به صورت بذرهايى براى آخرت استفاده مىكنند و گروهى براى تمتع دنيا.جالب اينكه در مورد كشتكاران آخرت مىگويد: نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ (زراعت او را افزون مىكنيم) ولى نمىگويد از تمتع دنيا نيز بىنصيبند، اما در مورد كشتكاران دنيا مىگويد:" مقدارى از آن را كه مىخواهند به آنها مىدهيم، بعد مىافزايد در آخرت هيچ نصيب و بهرهاى ندارند".به اين ترتيب نه دنياپرستان به آنچه مىخواهند مىرسند و نه طالبان آخرت از دنيا محروم مىشوند، اما با اين تفاوت كه گروه اول با دست خالى به سراى آخرت مىروند و گروه دوم با دستهاى پر! نظير همين معنى در آيه 18 و 19 سوره اسراء به شكل ديگرى آمده است:" مَنْ كانَ يُرِيدُ الْعاجِلَةَ عَجَّلْنا لَهُ فِيها ما نَشاءُ لِمَنْ نُرِيدُ ثُمَّ جَعَلْنا لَهُ جَهَنَّمَ يَصْلاها مَذْمُوماً مَدْحُوراً
